5 - March - 2018
by ျမင့္ဦးသာ for Food Magazine
ညက ဒုတိယေန႔မွာ လည္ပတ္ခဲ့တဲ့ ေနရာေလးေတြကို ျပန္စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ အားရေက်နပ္မိတယ္။ ခရီး ထြက္တိုင္း အခ်ိန္ကို အလကားမျဖစ္ရေအာင္ ေနရာအစံု ေရာက္ေအာင္သြားရေတာ့ အနည္းငယ္ပင္ပန္းလို႔ ညဘက္ ဟိုတယ္မွာ ေကာင္းေကာင္းအိပ္ျဖစ္သြားတယ္။ မနက္ဆို ေစာေစာအိပ္ရာထေလ့ရွိေတာ့ ဒီေန႔လည္း မနက္ေစာေစာ အိပ္ရာထၿပီး ဟိုတယ္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ျဖစ္တယ္။
အျပန္မွ မနက္စာကိုဝင္စားၿပီး စားေသာက္ခန္းထဲက ဝန္ထမ္းနဲ႔ ကယားျပည္နယ္ အေၾကာင္းေလးေတြ ေမးျဖစ္ခဲ့ တယ္။ ကယားျပည္နယ္မွာ နာမည္ႀကီး မက္ခါသီးကို စနစ္တက် စိုက္ပ်ိဳးၾကသလားလို႔ ေမးၾကည့္တဲ့အခါ အဲဒီလို မရွိဘူးလို႔ သိရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရြာေတြဘက္မွာ တစ္ႏိုင္တစ္ပိုင္ စိုက္ထားတာေတာ့ရွိတယ္လို႔ သိရပါတယ္။
မနက္စာစားၿပီးတာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို လိုက္ပို႔ေပးမယ့္ ၿမိဳ႕ခံတစ္ေယာက္နဲ႔အတူ လြိဳင္ေကာ္ သီရိမဂၤလာေဈးကို အရင္သြားၾကပါတယ္။ အိမ္ျပန္လက္ေဆာင္ မက္ခါသီး ဝယ္ခ်င္တာနဲ႔ ကုန္စံုဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ ေမးလိုက္ေတာ့ မက္ခါသီးေျခာက္၊ ပန္းခါး၊ ဖ႐ံုသီးေစ့ေျခာက္၊ ကယား င႐ုတ္သီးေထာင္းပါရွိတယ္ဆိုလို႔ နည္းနည္းစီ ဝယ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကယား င႐ုတ္သီးေထာင္းဆိုတာကေတာ့ မက္ခါ၊ ပန္းခါး၊ ကယားင႐ုတ္သီးေျခာက္၊ ဖ႐ံုေစ့တို႔ကို ေလွာ္ၿပီး ေထာင္းထားတဲ့ င႐ုတ္သီးေထာင္းပါ။
ဟင္းသီးဟင္းရြက္ဆိုလွ်င္လည္း ဖ႐ံုသီး၊ ပိႏၷဲသီးေတြဆို ေတာင္ပံုရာပံု အပံုလိုက္ ေရာင္းပါတယ္။ လက္ဖက္ကို ထူးထူးျခားျခား လံုးၿပီးထားတဲ့ လက္ဖက္လံုးေတြကိုလည္း ေတြ႕ရတယ္။ အႀကိဳက္ဆံုးကေတာ့ စြယ္ေတာ္ရြက္ႏုႏု ေလးေတြပါပဲ။ အစိမ္းႏုေရာင္ စြယ္ေတာ္ရြက္ႏုႏုေလးေတြကလည္း စားခ်င္စရာပါ။ ကယားင႐ုတ္သီးေျခာက္ ေသးေသးနီနီေလးေတြကလည္း ဝယ္ခ်င္စရာေကာင္းေအာင္ ခင္းထားေတာ့ ဝယ္ျဖစ္လိုက္တယ္။ အဲဒီင႐ုတ္သီးကေတာ့ ေဒသအေခၚ ကုလားေအာ္သီးပါ။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အညာက ကုလားေအာ္သီးနဲ႔ မတူပါဘူး။
လြိဳင္ေကာ္ေရာက္လွ်င္ မျဖစ္မေနစားရမယ့္ ဟင္းထုပ္၊ ကယားဝက္သားလံုးေၾကာ္နဲ႔ ကယားဝက္အူေခ်ာင္း စားဖို႔ ေဈးနဲ႔ သိပ္ၿပီးမေဝးတဲ့ မဂၤလာဟင္းထုပ္ဆိုင္ကို ဆက္ၿပီးသြားခဲ့တယ္။ ဆိုင္ထဲေရာက္ေတာ့ ဟင္းထုပ္ ထုပ္တာကိုလည္း ၾကည့္ခြင့္ရတယ္။ ဟင္းထုပ္ကို င႐ုတ္ သီးဆီခ်က္ေလးနဲ႔ တို႔စားၿပီး ကယားဝက္သားလံုးေၾကာ္ ကိုေတာ့ မက္ခါသီးနဲ႔ ေထာင္းထားတဲ့ ကယားင႐ုတ္သီး ေထာင္းနဲ႔ တို႔စားရတယ္။ မက္ခါသီးေၾကာင့္ လွ်ာထံုေစၿပီး စားလို႔အရမ္းေကာင္းပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္အႀကိဳက္ဆံုးက ေတာ့ မဂၤလာဟင္းထုပ္ဆိုင္က ကယားဝက္အူေခ်ာင္းပါပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ လူေျပာမ်ားၿပီး နာမည္ႀကီးတာပါ။ အမွတ္တရ ကေတာ့ ဆိုင္မွာ ဆိုင္ဝန္ထမ္းေတြစားဖို႔ ခ်က္ထားတဲ့ ပိႏၷဲသီးနဲ႔ ကင္ပြန္းခ်ဥ္ရြက္ ေရာခ်က္ထားတဲ့ ဟင္းေလးကို ျမည္းစမ္းခြင့္ရခဲ့တယ္။ ေကာင္းမွေကာင္းပါပဲ။
ၿပီးတာနဲ႔ လြိဳင္ေကာ္ၿမိဳ႕နဲ႔ ၁၀ မိုင္ခန္႔ေဝးတဲ့ က်တ္ဂူကို ခရီးဆက္ခဲ့ပါတယ္။ က်တ္ဂူလို႔ ေျပာတာနဲ႔ စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးခံစားမိတာ အမွန္ပါ။ လိုက္ပို႔တဲ့ ေဒသခံက ေျပာပါတယ္။ ဂူထဲေရာက္ရင္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ နာမည္ကိုမေခၚဖို႔၊ ၿပီးေတာ့ အသံက်ယ္က်ယ္မေျပာဖို႔ ေျပာထားလို႔ ပိုၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားမိျပန္တယ္။
က်တ္ဂူသြားတဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာလည္း စိုက္ခင္းေတြနဲ႔ ေတာ္ေတာ္သာယာပါတယ္။ က်တ္ဂူထဲဝင္ဖို႔ ပထမဦးဆံုး နည္းနည္းမတ္တဲ့ ေတာင္ေပၚကို အရင္ဆံုး တက္ရတယ္။ ဂူေပါက္ဝမွာေတာ့ ဘုရားတစ္ဆူတည္ ထားၿပီး ဘုရားေဘးက လမ္းကေန ေအာက္ဘက္ကို ျပန္ဆင္းရမယ့္ေလွကားကို အေပၚစီးကေန ျမင္ရပါတယ္။ ဒီဂူထဲကို ဝင္မယ္ဆိုလွ်င္ေတာ့ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးကို ေဆာင္ ထားရပါမယ္။ ေလွကားအတိုင္း ဆင္းသြားတဲ့အခါ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေမွာင္စျပဳလာတဲ့အတြက္ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခါ စမ္းတဝါးဝါးနဲ႔ေလွ်ာက္ရၿပီး စကားလည္း က်ယ္က်ယ္ မေျပာရဘူးလို႔ ေျပာထားေတာ့ စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးခံစားရ တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဖိနပ္မစီးရေတာ့ ေက်ာက္တံုးေတြေပၚကို ျဖတ္ေလွ်ာက္မိတိုင္း ေျခေထာက္ေတြက ေတာ္ေတာ္ နာပါတယ္။ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးနဲ႔ ဂူနံရံထိုးၾကည့္တဲ့အခါ သစ္သားနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ အေခါင္းတလားေတြကို ေတြ႕ရပါ တယ္။ ေနာက္မွသိရတာက လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္မ်ားစြာက ဒီဂူထဲကို ေရာက္ဖူးသူမ်ား ေျပာၾကတာေတာ့ အ႐ိုးစုေတြပါ ေတြ႕ရတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ကယားျပည္နယ္ရဲ႕ စိတ္ဝင္စားစရာ အေကာင္းဆံုးေနရာ တစ္ေနရာပါပဲ။
က်တ္ဂူကေန လြိဳင္ေကာ္ၿမိဳ႕ထဲ ျပန္လာၿပီး အဲဒီကမွ တစ္ဆင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဖ႐ူဆိုကို ခရီးဆက္ပါတယ္။ ေငြေတာင္ဆည္၊ ဒီးေမာ့ဆိုကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီးမွ ဖ႐ူဆိုကို ေရာက္ပါတယ္။ ဖ႐ူဆိုက လြိဳင္ေကာ္ထက္စာရင္ ပိုစိမ္း လန္းၿပီး ေတာင္ေပၚ ၿမိဳ႕ရဲ႕အလွကို ပိုၿပီးခံစားရတယ္။ အထူး သျဖင့္ ဖ႐ူဆိုၿမိဳ႕အဝင္နားကေန လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္ ႐ႈခင္းေတြက အရမ္းမိုက္ပါတယ္။ ၿမိဳ႕ဝင္ဝင္ခ်င္း ဖ႐ူဆို ၿမိဳ႕နယ္ခန္းမေဘးက လမ္းအတိုင္း ညာဘက္ကို ဝင္လိုက္ တာနဲ႔ လမ္းက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေတာင္တက္လမ္းျဖစ္လာပါၿပီ။ ေတာင္တက္လမ္းအတိုင္း ဖ႐ူဆိုၿမိဳ႕အျပင္ဘက္ ကားေမာင္းလိုက္တာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔သြားမယ့္ ကယား ေဒသမွာရွိတဲ့ ထီဖ႐ူႏုသဘာဝလိုဏ္ကိုသြားတဲ့လမ္းကို ေရာက္ပါၿပီ။ လမ္းေတြက မတ္တဲ့အျပင္ အခ်ိဳးအေကြ႕ ေတြလည္း အရမ္းမ်ားတဲ့အတြက္ ေတာင္ေပၚလမ္းေတြကို ကြ်မ္းက်င္တဲ့ ကားဆရာမွ အဆင္ေျပမွာပါ။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ အလုပ္သြားတဲ့ တိုင္းရင္းသားကေလးေတြကိုေတြ႕ရၿပီး လမ္းေဘးမွာလည္း စြယ္ေတာ္ပင္ေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ထင္တယ္။ ဒီမနက္ေဈးမွာ စြယ္ေတာ္ရြက္ေတြ အမ်ားႀကီးေရာင္းေနတာ ေတြ႕ခဲ့ရ တာပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ကားက ေတာင္ေပၚကို တက္လိုက္၊ ဆင္းလိုက္နဲ႔ ထီဖ႐ူႏုလိုဏ္ဂူဆင္းရမယ့္ ေနရာကိုေရာက္ေတာ့ ကားကို လမ္းေဘးရပ္ၿပီး လမ္းၫႊန္ဆိုင္းဘုတ္အတိုင္း လမ္းေလွ်ာက္ရပါတယ္။ လမ္းသြယ္ေလးအတိုင္း ေတာင္ေအာက္ကို ဆင္းၿပီးရင္ေတာ့ ယာခင္းတခ်ိဳ႕ကို ျဖတ္ၿပီး ေတာင္ေအာက္ဘက္ကို ဆင္းရမွာပါ။ စၿပီးဆင္း ရမယ့္ေနရာေရာက္ေတာ့ ေအာက္ဘက္က လွ်ိဳေျမာင္ထဲမွာ ေတာင္ေလွကားစိုက္ခင္းေတြကို ေတြ ႔ျမင္ရပါတယ္။ ဂူထဲေရာက္ဖို႔က ေတာ္ေတာ္ေလး ခက္ခဲတဲ့အျပင္ ေတာင္နံရံကိုပတ္ၿပီး ေဖာက္ထားတဲ့လမ္းက မတ္ေစာက္ လြန္းတယ္။ လမ္းတစ္ဝက္မွာ ျပန္တက္လာတဲ့ ရြာအနီးအနားက ကိုရင္ေလးေတြ အရမ္းကို ေမာၿပီး အေပၚကိုျပန္ တက္ဖို႔ အေတာ္ကိုႀကိဳးစားေနတာကို ေတြ႕ရလို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔တစ္ေတြအားလံုး ျပံဳးၾကေတာ့ ကိုရင္ေလးက အေပၚကို ျပန္တက္ဖို႔ မလြယ္ဘူးလို႔ေျပာပါတယ္။
ေတာ္ေတာ္ေလး ခက္ခက္ခဲခဲဆင္းၿပီးမွ လိုဏ္ဂူထဲ ေရာက္ပါတယ္။ အထဲမွာ ေရထြက္ေပါက္တစ္ခုရွိၿပီး အဲဒီသဘာဝလိုဏ္ဂူက ေတာ္ေတာ္ေလးျမင့္ပါတယ္။ ဒီဂူေရာက္ဖို႔ လမ္းနဲ႔ အထဲဝင္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေသးတဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ လာေရာက္မႈကို ခြင့္မျပဳေသးဘူးလို႔ သိရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔မေရာက္ခင္ ၂ ရက္ကမွ ျပည္ နယ္က တာဝန္ရွိလူႀကီးမ်ား လာေရာက္ၿပီး ေလ့လာသြားတယ္ဆိုတာ သိရပါတယ္။
အေပၚကို ျပန္အတက္မွာေတာ့ ကိုရင္ေလးေျပာသလိုပါပဲ။ မလြယ္ကူလွပါဘူး။ အေပၚကို မနည္းေရာက္ ေအာင္ ျပန္တက္ခဲ့ရပါတယ္။ လာခဲ့တဲ့လမ္းအတိုင္း ဖ႐ူဆိုကို ျပန္လွည့္ခဲ့ပါတယ္။ ေန႔လယ္စာလည္း အခ်ိန္လြန္သြားလို႔ ပါလာတဲ့ေပါင္မုန္႔ကို အဆာေျပစားရင္း ဖ႐ူဆိုကို အေရာက္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ဖ႐ူဆိုၿမိဳ႕ေလးက ေသးေပမယ့္လည္း လွပၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ၿမိဳ႕ေလးပါ။ ၿမိဳ႕နယ္ ခန္းမေရွ႕က ဆိုင္မွာပဲ ေန႔လယ္စာ စားျဖစ္တယ္။ အမဲေၾကာ္၊ ဝက္သားလံုးေၾကာ္တို႔ကို အရန္ဟင္းေလးေတြနဲ႔ ေန႔လယ္စာ စားျဖစ္လိုက္တယ္။
ထမင္းစားရင္း လမ္းမွာေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ ဘုရားေက်ာင္းကို သြားခ်င္တယ္လို႔ လိုက္ပို႔ ေပးတဲ့ ေဒသခံကိုေျပာျပေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို လိုက္ပို႔ေပးပါတယ္။ ထမင္းဆိုင္နဲ႔ မနီးမေဝးမွာရွိလို႔ သြားရတာ အဆင္ေျပသြားတယ္။
ဘုရားေက်ာင္းဝင္းက ထင္တာထက္ ပိုၿပီးက်ယ္ဝန္း ၿပီးေတာ့ အေဆာက္အအံုေတြက ေရွးေခတ္အေဆာက္ အအံုလက္ရာေတြပါ။ ဘုရားေက်ာင္းေဘးမွာေတာ့ ျပြတ္ခဲေနေအာင္ သီးေနတဲ့ လိုင္ခ်ီးပင္ေတြကို ေတြ႕ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ျမင္ဖူးခ်င္လွပါတယ္ဆိုတဲ့ မက္ခါသီး ပင္ကိုေတြ႕လိုက္ေတာ့ အရမ္းေပ်ာ္သြားပါတယ္။
ဘုရားေက်ာင္းက ေတာင္ေစာင္းမွာရွိတဲ့အတြက္ အေဝးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္ ႐ႈခင္းေတြက ေတာ္ေတာ္ ေလးသာယာသလို ဘုရားေက်ာင္းဝင္းထဲမွ အေလ့က် ေပါက္ေနတဲ့ လီလီပန္း၊ ေဘာလံုးပန္းခင္းကိုလည္း ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။ ဒီဘုရားေက်ာင္းက ေအးခ်မ္းသာယာၿပီး စိတ္ကိုၾကည္ႏူးေစပါတယ္။
အျပန္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာေတာ့ ညေနေစာင္း ဆည္းဆာအလွကို ခံစားရင္း တည္းခိုရာ လြိဳင္ေကာ္ၿမိဳ႕ကို ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ လြိဳင္ေကာ္ၿမိဳ႕ထဲေရာက္ေတာ့ ညေနေစာင္းေနပါၿပီ။ ေနာင္ယားကန္ႀကီးလည္း ညေနဆည္းဆာမွာ ပိုၿပီးလွပေနပါတယ္။မနက္ျဖန္ ဆိုလွ်င္ လြိဳင္ေကာ္ၿမိဳ႕ကို ခြဲခြာၿပီး ပင္ေလာင္းကို ခရီးဆက္ပါမယ္ခင္ဗ်ာ။
