ပုသိမ္ၿမိဳ႕သို႔ အလည္တစ္ေခါက္

          ပုသိမ္ၿမိဳ႕ကို သြားလည္မယ္လို႔ စိတ္ကူးလိုက္တာနဲ႔ ဘယ္ကားစီးရမွာလဲ၊ ကားဂိတ္က ဘယ္မွာလဲ၊ စၿပီး စံုစမ္းရပါေတာ့တယ္။ လိႈင္သာယာမွာရွိတဲ့ ဧရာဝတီတိုင္းဘက္သြားတဲ့ ကားဂိတ္ကေန သြားရမယ္ဆိုတာကို သိလိုက္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီကားဂိတ္ကို တစ္ခါမွ်မေရာက္ဖူးပါ။ အဲဒါနဲ႔ ျပည္ကေန ရန္ကုန္ကိုေရာက္ေနတဲ့ ညီမတစ္ေယာက္က ပုသိမ္က သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို လွမ္းၿပီးေမးေပးပါတယ္။ ၾကည့္ျမင္တိုင္ နတ္စင္လမ္းထဲမွာ ပုသိမ္ကားဂိတ္ရွိတဲ့အေၾကာင္း၊ အဲဒီကမွတစ္ဆင့္ လိႈင္သာယာအေဝးေျပးကို ပို႔ေပးေၾကာင္းေျပာျပၿပီး ကားဂိတ္ဖုန္းနံပါတ္ပါေပးလို႔ ဖုန္းဆက္ၿပီးေတာ့ ကားလက္မွတ္ဝယ္လိုက္တယ္။

          ေနာက္ေန႔မနက္မွာ ေျပာထားတဲ့အခ်ိန္ထက္ နည္းနည္းေစာၿပီး ကားဂိတ္ေရာက္ သြားေတာ့ VIP ကားကို မီေသးတယ္လို႔ေျပာတာနဲ႔ ကားလက္မွတ္ခ်ိန္းၿပီး VIP ႏွစ္ထပ္ ကားနဲ႔စီးျဖစ္သြားတယ္။ ၾကည့္ျမင္တိုင္ကေန အေဝးေျပးအထိ ဖယ္ရီနဲ႔ပို႔ေပးၿပီး ဂိတ္ေရာက္တာနဲ႔ ပုသိမ္သြားမယ့္ ကားေပၚတင္ေပးပါတယ္။

          ရန္ကုန္ကေန ပုသိမ္ခရီးက ေလးနာရီပဲၾကာျမင့္ပါတယ္။ မိုးတြင္းျဖစ္တဲ့အတြက္ ကားကို ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္ေမာင္းပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ကားဆရာကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ပန္းတေနာ္ေရာက္ေတာ့ မနက္စာအတြက္ ခဏရပ္ေပးပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ စီးလာခဲ့တဲ့ကားက ေရႊမဂၤလာကားျဖစ္တဲ့အတြက္ ပန္းတေနာ္ၿမိဳ႕အဝင္က ေရႊမဂၤလာ ကားရပ္နားစခန္းမွာ နားပါတယ္။

          ကားေပၚကဆင္းၿပီး ဆိုင္ထဲဝင္လိုက္တာနဲ႔ ရြာသစ္မုန္႔ဟင္းခါးနဲ႔ ျမန္မာမုန္႔ မ်ိဳးစံုရတယ္ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ကိုေတြ႕ရပါတယ္။ ရြာသစ္မုန္႔ဟင္းခါးကိုေတာ့ ပုသိမ္ေရာက္မွစားေတာ့မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီး လက္ဖက္ရည္ခ်ိဳေပါ့တစ္ခြက္နဲ႔ မုန္႔လိပ္ျပာ တစ္ပြဲမွာစားျဖစ္လိုက္တယ္။

          မနက္စာစားၿပီးတာနဲ႔ ပုသိမ္ကို ခရီးဆက္ခဲ့ပါတယ္။ မိုးရာသီစပါးစိုက္ခ်ိန္ျဖစ္လို႔ စပါးခင္းေတြက စိမ္းစိုလို႔ေနပါတယ္။ လမ္းေဘးမွာရွိတဲ့ ေခ်ာင္းေတြဆိုရင္ ေရလွ်ံၿပီး ေခ်ာင္းငယ္ေလးေတြမွာ ေလွငယ္ေလးေတြနဲ႔ ခရီးသြားေနၾကတာကိုလည္း ေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြဆိုရင္ ေရျပင္က်ယ္ႀကီးက ပင္လယ္လားလို႔ ေအာက္ေမ့ရေအာင္ ႀကီးလွပါတယ္။ ဒီျမင္ကြင္းေတြကေတာ့ မိုးရာသီရဲ႕ ဧရာဝတီျမစ္ဝကြ်န္းေပၚက ႐ႈခင္းအလွေတြပါပဲ။

          လမ္းနံေဘးဝဲယာကိုၾကည့္ရင္း ေရျပင္က်ယ္ႀကီးမွာ ေလွေလွာ္ကစားခ်င္တဲ့စိတ္က တဖြားဖြား ေပၚေနမိပါတယ္။ မိုးကလည္း အဆက္မျပတ္ရြာေနဆဲပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ သဲႀကီးမဲႀကီးရြာတဲ့မိုး မဟုတ္လို႔ အဆင္ေျပေျပနဲ႔ ပုသိမ္ၿမိဳ႕ကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။

          ပုသိမ္ကို မလာခင္ကတည္းက လမ္းမွာ ထမင္းမစားခဲ့နဲ႔လို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္မွာထားခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းက ကားဂိတ္မွာ လာၿပီးႀကိဳပါတယ္။ တကယ္လို႔ လာႀကိဳတဲ့သူမရွိလည္း ၿမိဳ႕ထဲကို အႀကိဳအပို႔လုပ္ေပးတဲ့ ဖယ္ရီနဲ႔ သြားႏိုင္သလို Taxi လို႔ ဆိုင္းဘုတ္ ကပ္မထားတဲ့ အငွားကားေတြနဲ႔လည္း ၿမိဳ႕ထဲကို သြားႏိုင္ပါတယ္။

          အဲဒီေန႔မွာ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ လာႀကိဳတဲ့သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ကားနဲ႔ပဲ ေန႔လယ္စာစားဖို႔ ပုသိမ္ၿမိဳ႕က နာမည္ႀကီးျမန္မာထမင္းဆိုင္ ထီးရိပ္ကိုေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ပုသိမ္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အေငြ႕အသက္ေလးေတြပါေအာင္ ပုသိမ္ထီးေရာင္စံုေတြနဲ႔ အလွဆင္ထားသလို ထီးရိပ္ဆိုတဲ့ နာမည္ေလးကလည္းလွၿပီး စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ထီးရိပ္မွာ မွာစားျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဟင္းေတြကေတာ့ ၾကက္ရခိုင္ခ်က္၊ ဆိတ္ပဲဟင္း၊ ပုစြန္ကင္မြန္းခ်ဥ္ဟင္း၊ သခြားသီးသုပ္၊ ျမင္းခြာရြက္သုပ္၊ ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္၊ ခရမ္းသီးႏွပ္၊ တို႔စရာနဲ႔ ငါးပိေထာင္းတို႔ပါပဲ။ တို႔စရာထဲမွာ စာကေလးေျခေထာက္ကေတာ့ လတ္ဆတ္ၿပီး ငါးပိေထာင္းနဲ႔ လိုက္ဖက္ပါတယ္။ ဆိုင္ပိုင္ရွင္ရဲ႕ ညီမက ကြ်န္ေတာ္တို႔ စားပြဲဝိုင္းကိုေရာက္လာၿပီး ငါးသိုင္းေခ်ာင္းငါးငါးပိခ်က္ ေလးျမည္းဖို႔ လက္ေဆာင္လာေပးပါတယ္။ စားလို႔အရမ္းေကာင္းလိုက္တာ။ တို႔စရာမ်ိဳးစံုနဲ႔ အားရပါးရစားျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေနာင္ဆိုရင္ ငါးသိုင္းေခ်ာင္းငါးငါးပိရွာၿပီး ဝယ္စားရေတာ့မယ္။

          ထမင္းစားၿပီးတာနဲ႔ တည္းခိုမယ့္ Centro City Hotel ကို မသြားေသးဘဲ ပထမအႀကိမ္ေရာက္တဲ့ ပုသိမ္ၿမိဳ႕အလွကိုခံစားဖို႔ ကမ္းနားဘက္ကို သြားၾကတယ္။ မိုးတြင္းဆိုေတာ့ ငဝန္ျမစ္ေရက ျပည့္လွ်ံၿပီး ကမ္းနားလမ္းေပၚအထိတက္ေနပါၿပီ။ ေရာက္တုန္းေလး အမွတ္တရဓာတ္ပံုေလး႐ိုက္ေပါ့။ တစ္ဖက္ကမ္းကေတာ့ ပုသိမ္ၿမိဳ႕မွာ နာမည္ႀကီး ရြာသစ္မုန္႔ဟင္းခါးထြက္တဲ့ ရြာသစ္ရြာေလးပါ။ မနက္ဆို ေလွနဲ႔ ပုသိမ္ၿမိဳ႕ ဘက္ကူးလာၿပီး ေရာင္းတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ေနာက္ေန႔က်ရင္ စားျဖစ္ေအာင္ စားရမယ္လို႔ စိတ္ထဲမွာ မွတ္ထားလိုက္တယ္။

          ကမ္းနားပုသိမ္အေၾကာင္းေျပာရင္ ငပုေတာဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕ေလးအေၾကာင္း ပါလာေတာ့ စိတ္ဝင္စားသြားတယ္။ အဲဒီၿမိဳ႕ငယ္ေလးမွာ ဘာေတြရွိသလဲဆိုတာ မသိေပမယ့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ၾကားဖူးေနၿပီး စိတ္ဝင္စားလို႔ ငပုေတာဘက္ကို ကားနဲ႔ ဆက္သြားျဖစ္လိုက္တယ္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ စပါးခင္းေတြက တစ္ေမွ်ာ္တစ္ေခၚနဲ႔မို႔ အရမ္းကိုလွေနပါတယ္။ မိုးဖြဲဖြဲေလးရြာၿပီးေနလို႔ ဓာတ္ပံုမွတ္တမ္းမတင္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ပုသိမ္ကေန ငပုေတာကို တစ္နာရီေလာက္ ကားေမာင္းရင္ ေရာက္ပါတယ္။ ေန႔စဥ္ ပုသိမ္နဲ႔ ငပုေတာကို သြားတဲ့ကားေတြ ရွိပါတယ္။ ေရာက္တာနဲ႔ ကမ္းနားမွာရွိတဲ့ ငပုေတာၿမိဳ႕မတံတားဘက္ကို သြားခဲ့တယ္။ မိုးတြင္းျဖစ္လို႔ ေလွမ်ားမ်ားမေတြ႕ရပါဘူး။ ကမ္းနားက က်ဥ္းက်ဥ္းေသးေသးေလးျဖစ္ေပမယ့္ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းေလးလုပ္လိုက္ရင္ အင္မတန္မွလွေနမယ့္ ဆိပ္ကမ္းေလးပါ။ အထူးသျဖင့္ ျမစ္ထဲကေန ကုန္းေပၚတက္လိုက္ရင္ တည့္တည့္မွာ ဘုရားတစ္ဆူရွိလို႔ စိတ္ကို ၾကည္ႏူးေစပါတယ္။ ကမ္းနားမွာရွိတဲ့ လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ထဲဝင္လိုက္ေတာ့ ဆိုင္ပိုင္ရွင္အမ်ိဳးသမီးက ကြ်န္ေတာ့္ကိုမွတ္မိၿပီး Food & Décor ပရိသတ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ငပုေတာက ၿမိဳ႕ ငယ္ေလးျဖစ္ၿပီး အစိုးရဝန္ထမ္းအမ်ားစု ေနထိုင္တဲ့ၿမိဳ႕ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၿပီးေတာ့ ဒီဆိပ္ကမ္းကေန ဟိုင္းႀကီးကြ်န္းကို သြားႏိုင္ေၾကာင္းရွင္းျပပါတယ္။ သြားခ်င္ေနတဲ့ ငပုေတာကိုေရာက္ခဲ့ၿပီမို႔ အျပန္လမ္းမွာ ေက်နပ္ေနမိပါတယ္။

          Centro City Hotel မွာ နားၿပီး ေရခ်ိဳးၿပီးတာနဲ႔ ညစာကို Pathein Brella စားေသာက္ဆိုင္ကိုသြားဖို႔ စီစဥ္ထားပါတယ္။ ညစာမစားခင္ ငဝန္ျမစ္ကိုျဖတ္ၿပီး ေဆာက္ထားတဲ့ ႀကိဳးတံတားနားက ဆုေတာင္းျပည့္ ေအာင္စႀကၤာႏွီးဘုရားကို သြားဖူးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေခ်ာင္းသာသြားတဲ့အခါမွာ ဝင္ေရာက္ဖူးႏိုင္ၿပီး ျမစ္နံေဘးမွာ တည္ထားတဲ့ ေစတီကလည္း ၾကည္ညိဳစရာေကာင္းပါတယ္။ ဘုရားကုန္းေတာ္ေပၚကေန ႀကိဳးတံတားကို ေနာက္ခံထားၿပီး အမွတ္တရဓာတ္ပံု႐ိုက္ႏိုင္ပါတယ္။

          ဘုရားကအျပန္ ႀကိဳးတံတားကို ျပန္ျဖတ္ၿပီး ညစာစားဖို႔ Pathein Brella ကို ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ ေခ်ာင္းသာသြားတဲ့ လမ္းေပၚမွာပဲ ရွိပါတယ္။ ပုသိမ္ၿမိဳ႕ထဲက လာမယ္ဆိုရင္ Pathein Brella ကို ေက်ာ္ၿပီးမွ ႀကိဳးတံတားကိုေရာက္မွာပါ။ ကြ်န္ေတာ္ တို႔ကိုေတာ့ ၿမိဳ႕ခံညီငယ္နဲ႔ ညီမငယ္တစ္ေယာက္က လိုက္ပို႔ေပးတာပါ။ ဆိုင္ေလးက ခ်စ္ဖို႔အရမ္းေကာင္းၿပီး လူငယ္ေတြႏွစ္သက္မယ့္ ေနရာေလးပါ။ အစားအစာေတြ မစားရေသးေပမယ့္ ဆိုင္ေလးက ကြ်န္ေတာ့္ကို ဆြဲေဆာင္မႈေပးေနပါၿပီ။

          ျခံထဲကိုဆင္းတဲ့ အဝင္မုခ္ဦးရဲ႕ေခါင္မိုးမွာ ျမန္မာထမင္းဟင္းလို႔ ေရးထားတာေလးက အေတာ္ေလး စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ျခံေအာက္ဘက္အထိ မဆင္းေတာ့ဘဲ ပထမဦးဆံုး တဲေလးကိုပဲ ေရြးၿပီးထိုင္လိုက္တယ္။ စားျဖစ္ခဲ့တဲ့ဟင္းေတြကေတာ့ ထမင္းေပါင္းႏွစ္မ်ိဳး၊ ထိုင္းအမဲသားဟင္း၊ အာလူးကတ္တလိပ္နဲ႔ ပင္လယ္စာရခိုင္ခ်ဥ္စပ္တို႔ပါပဲ။ အဲဒီထဲကမွ ပင္လယ္စာရခိုင္ခ်ဥ္စပ္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ႀကိဳက္လို႔ ေနာက္ထပ္တစ္ပြဲမွာၿပီး စားလိုက္တယ္။ ဆိုင္ရွင္အမ်ိဳးသားလူငယ္တစ္ဦးေရာက္လာၿပီး စကားေတြေျပာျဖစ္ခဲ့ တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေရးခဲ့တဲ့ ဟင္းခ်က္နည္းစာအုပ္ကို ဝယ္ထားတယ္လို႔ ေျပာလာေတာ့ ဝမ္းသာပီတိျဖစ္ရတာေပါ့။ အာရွအစားအစာေတြကို စိတ္ဝင္စားသူျဖစ္ၿပီး မေလးရွားအစားအစာေတြကိုလည္း ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သူျဖစ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔စကားဝိုင္းက အရမ္းကို ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ ျဖစ္သြားေတာ့တာပါပဲ။

          စားၿပီးတာနဲ႔ အျပန္မွာ ကြ်န္ေတာ္က ျမစ္ကြ်န္းေပၚမွာ ေနထိုင္တဲ့ ကရင္လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ အစားအစာေတြကို စိတ္ဝင္စားလို႔ လိုက္ပို႔ေပးတဲ့ ညီနဲ႔ညီမငယ္က သူတို႔အိမ္ကိုေခၚသြားၿပီး သူတို႔ရဲ႕အမိုးနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးလို႔ စကားေတြအမ်ားႀကီး ေျပာျဖစ္ၾကၿပီးေတာ့ ဟိုတယ္ကို ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ မနက္ေစာေစာ ေခ်ာင္းသာကို သြားလည္မွာျဖစ္လို႔  ေစာေစာပဲ အိပ္ရာဝင္လိုက္တယ္။ အျပင္မွာေတာ့ မိုးကေတာ့ သဲႀကီးမဲႀကီးပါပဲ။

          မနက္မိုးလင္းေတာ့ ခရစ္ယာန္ဘုရားေက်ာင္းက ေခါင္းေလာင္းသံေလးက ပုသိမ္ၿမိဳ႕ရဲ႕ မနက္ခင္းကို ႀကိဳဆိုေနပါတယ္။ မနက္စာကိုေတာ့ ဟိုတယ္ကေကြ်းတဲ့ ပုသိမ္ မုန္႔ဟင္းခါးနဲ႔ ျမန္မာမုန္႔တို႔ကို  စားလိုက္တယ္။

          လာၿပီးႀကိဳတဲ့ကားနဲ႔ ေခ်ာင္းသာဘက္ ခရီးဆက္ခဲ့တယ္။  ညကတစ္ညလံုး ရြာထားတဲ့မိုးေၾကာင့္ လမ္းေဘးဝဲယာမွာ ေရျပင္က ပင္လယ္လားေအာက္ေမ့ရတယ္။ ေခ်ာင္းသာမေရာက္ခင္ လမ္းမွာ ေတာင္က်ေရက ကားလမ္းေပၚေက်ာ္ျဖတ္ေနလို႔  သတိထားၿပီး ေမာင္းရတယ္။ အနီးအနားရြာကလည္း လူေတြက လမ္းျပကူညီေပးပါတယ္။

          ေခ်ာင္းသာေရာက္တဲ့အထိ မိုးကရြာေနဆဲပါပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ မိုးတိတ္ေအာင္ေစာင့္ဖို႔ ေအးေအးေဆးေဆးအနားယူၿပီး ေကာ္ဖီေသာက္ဖို႔အတြက္ Belle Resort ထဲဝင္လိုက္တယ္။ Resort ရဲ႕ Coffe House မွာ ေကာ္ဖီပူပူေလးနဲ႔ စမေျခာက္ေၾကာ္၊ အာလူးေၾကာ္နဲ႔ အာလူးေခ်ာင္းေၾကာ္ကို မွာၿပီးစားၾကတယ္။ စမေျခာက္ေၾကာ္ေလးက စားေကာင္းသလို လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ အာလူးကိုလွီးၿပီး ေၾကာ္ထားတဲ့ အာလူးေၾကာ္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးစားေကာင္းပါတယ္။ စကားေတြေျပာရင္း မိုးေရၾကားက ျမင္ေနရတဲ့လိႈင္းႀကီးေတြကို ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ လိႈင္းလံုးႀကီးေတြက ႀကီးၿပီး Resort ျခံစည္း႐ိုးနားအထိ ႐ိုက္ခတ္ေနပါတယ္။ မိုးတြင္းမွာ ေခ်ာင္းသာကို လာလည္တဲ့ ဧည့္သည္ေနပါတယ္။  ကြ်န္ေတာ္တို႔လို မိုးရြာေနတဲ့ၾကားက ကမ္းေျခကို လာတဲ့သူေတြလည္း ရွိေနပါတယ္။ ဧည့္သည္တခ်ိဳ႕လည္း မိုးရြာထဲမွာ ကမ္းေျခမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေန ၾကသလို တခ်ိဳ႕ကလည္း ေရကူးကန္ထဲမွာ ေရကူးေနၾကပါတယ္။ မိုးကလည္း ရြာေနဆဲပါ။

          မိုးေလးနည္းနည္းစဲသြားတာနဲ႔ Resort အျပင္ဘက္ထြက္ၿပီး ေန႔လယ္စာစားဖို႔ ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ လိုက္ပို႔တဲ့ ပုသိမ္က ညီနဲ႔ ညီမက ေခ်ာင္းသာက နာမည္ႀကီး လွဘိုစားေသာက္ဆိုင္ လိုက္ပို႔ေပးပါတယ္။ ရခိုင္အစားအစာျဖစ္လို႔ ဘာမွမစဥ္းစားေတာ့ဘဲ ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။ မီႏူးကိုၾကည့္ၿပီး ပုစြန္မီးဖုတ္သုပ္၊ ခံုး (ဂံုး) ခ်ဥ္စပ္၊ ကဏန္းအသား ခ်က္၊ နာမည္ႀကီးလို႔ေၾကာ္တဲ့ လွဘိုဟင္းခ်ိဳနဲ႔ မိႈကန္စြန္းတို႔ကို မွာၿပီးစားလိုက္ၾကတယ္။ ပုစြန္မီးဖုတ္သုပ္က စားေကာင္းသလို ခံုး (ဂံုး) ခ်ဥ္စပ္ကလည္း ခံုး (ဂံုး) အသားေတြ အမ်ားႀကီးမို႔ စားလို႔ေကာင္းပါတယ္။

          ေန႔လယ္စာစားၿပီးတာနဲ႔ မိုးကလည္း တိတ္သြားေတာ့ ကမ္းေျခဘက္ျပန္လွည့္ၿပီး ကမ္းေျခတစ္ေလွ်ာက္လမ္းေလွ်ာက္ၾကတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း မေလးရွားမွာ ေနစဥ္ကသြားခဲ့တဲ့ မေလးရွားကမ္းေျခေတြကို သတိရေနမိတယ္။

          ေခ်ာင္းသာေရာက္ရင္ အိမ္ျပန္လက္ေဆာင္အျဖစ္ ဝယ္ရမွာကေတာ့ သရက္ေတာထိုးမုန္႔ပါ။ မႏၱေလးထိုးမုန္႔နဲ႔ မတူပါဘူး။ ေခ်ာင္းသာသရက္ေတာထိုးမုန္႔က ပါးပါးေလးနဲ႔ အဝိုင္းေလးပါ။ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့ မုန္ဆီေၾကာ္နဲ႔ တူပါတယ္။ စားလို႔အရမ္းေကာင္းၿပီး လက္ေဆာင္ဝယ္ေပးခဲ့တဲ့ ညီေလးSaw Ka Nyaw နဲ႔ ညီမ Wut Yee ကို အထူးပဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

          ေခ်ာင္းသာအျပန္လမ္းမွာေတာ့ ဥတိုတံတားထိပ္က ေခ်ာင္းသာ အေပ်ာ္စီး သေဘၤာဆိပ္ကိုဝင္ၿပီး ဓာတ္ပံု႐ိုက္ၾကတယ္။  အဲဒီဆိပ္ကမ္းကေနၿပီး ေခ်ာင္းသာကို အေပ်ာ္စီးသေဘၤာနဲ႔ အလည္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ေခ်ာင္းသာကေန ဆိပ္ကမ္းအထိ ဖယ္ရီစီစဥ္ေပးတယ္လို႔လည္း သိရပါတယ္။

          ေခ်ာင္းသာက ျပန္လာၿပီး ဟိုတယ္မွာ ေရခ်ိဳး အနားယူၿပီး ညစာစားဖို႔အတြက္ ပုသိမ္ၿမိဳ႕က နာမည္ႀကီးစားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ျဖစ္တဲ့ G7 Gym & Restaurant ကို ထြက္လာခဲ့တယ္။ စားေသာက္ဆိုင္က ႏွစ္ထပ္အဆာက္အအံုျဖစ္ၿပီး ေအာက္ထပ္က စားေသာက္ဆိုင္အေပၚထပ္မွာ Gym ရွိၿပီး အေဆာက္အအံုရဲ႕ နံေဘးမွာေတာ့ ေရကူးကန္ရွိပါတယ္။ ထိုင္းစားေသာက္ဆိုင္ျဖစ္ၿပီး ပင္လယ္စာမ်ားရရွိၿပီးေတာ့ လတ္ဆတ္တဲ့အတြက္ နာမည္ႀကီးတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

          ညစာအတြက္ ငါးဆားမီးဖုတ္၊ ပုစြန္သုပ္၊ ၾကက္ေပါင္း၊ ထိုင္းစတိုင္ပုစြန္၊ ငါးပဲငံျပာ ရည္ေပါင္း၊ ႏွစ္တစ္ရာသီး၊ ဟင္းရြက္စံုေၾကာ္တို႔နဲ႔ စားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။  ပုစြန္သုပ္နဲ႔  ၾကက္ေပါင္းကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အႀကိဳက္ဆံုးပါပဲ။ အေကာင္းဆံုးအစားအစာေတြနဲ႔ ဧည့္ခံေကြ်းေမြးတဲ့ ကိုထြန္းနဲ႔ ဂ်ဴးလီတို႔ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ညစာစားအၿပီးမွာ စကားေတြေျပာေနၾကလို႔ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မျပန္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။

          ဟိုတယ္နားျပန္ေရာက္ေတာ့ လမ္းထိပ္မွာေရာင္းတဲ့ မုန္႔ေပါင္းက အရမ္းေကာင္းတယ္လို႔ ၫႊန္းထားေတာ့ မဆာေပမယ့္ မစားဘဲမေနႏိုင္လို႔ သြားစားလိုက္ေသးတယ္။ မုန္႔ေပါင္းပူပူေလးကေလးက စားလို႔ေကာင္းမွေကာင္းပါပဲ။

          ေနာက္ေန႔မနက္ေစာေစာ အိပ္ရာမွထၿပီး ပုသိမ္က တန္ခိုးႀကီးဘုရားတစ္ဆူျဖစ္တဲ့ ေရႊမုေ႒ာေစတီကို သြားေရာက္ဖူးေျမာ္ခဲ့ၿပီး ၾကက္တူေရြးေဈးဘက္ကို သြားခဲ့ပါ တယ္။ ေဈးနာမည္ေလးက ဆန္းလို႔ နာမည္ၾကား႐ံုနဲ႔ သြားလည္ခ်င္ေနခဲ့တာပါ။ ပုသိမ္ေရာက္ကတည္းက အရမ္းစားခ်င္ေနတဲ့ ရြာသစ္မုန္႔ဟင္းခါးကို ေဈးထဲကဆိုင္မွာ စားၾကည့္လိုက္တယ္။ စားၾကည့္တဲ့အခါ အရမ္းႀကိဳက္ခဲ့တယ္။ ရန္ကုန္မုန္႔ဟင္းခါးနဲ႔ မတူဘဲ ငါးမ်ားမ်ားနဲ႔ ငါးပိနဲ႔ခ်က္ထားလို႔ ခ်ိဳၿပီးေမႊးေနပါတယ္။ ၾကက္တူေရြးေဈးထဲမွာ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြက လတ္ဆတ္ၿပီး အထူးသျဖင့္ တို႔စရာမ်ိဳးစံုကိုလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ ခက္တက္၊ ေကာက္ေကာက္ၫြန္႔၊ စာကေလးေျခေထာက္၊ မာလာဖူး စံုေနတာပါပဲ။ ပုစြန္နဲ႔ ငါးေတြကလည္း အရမ္းကို လတ္ဆတ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေဈးထဲမွာ ျမန္မာမုန္႔ မ်ိဳးစံုရွိတယ္။ ေကာက္ညႇင္းႀကိဳးျဖတ္မုန္႔၊ မုန္႔ေခါျပင္၊ မုန္႔စိမ္းေပါင္း၊ ထမနဲ၊ မုန္႔ၾကာေစ့ စံုေနတာပါပဲ။

          ၾကက္တူေရြးေဈးက အျပန္မွာေတာ့ ပုသိမ္ေရာက္ရင္ မျဖစ္မေန အိမ္ျပန္လက္ေဆာင္ဝယ္ရမွာကေတာ့ ပုသိမ္ဟာလဝါပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေရႊျမင္းပ်ံဟာလဝါဆိုင္ကိုသြားၿပီး ဟာလဝါ၊ ငွက္ေပ်ာေရႊၾကည္၊ အာလူးေရႊၾကည္နဲ႔ ပုသိမ္ဟာလဝါေျခာက္တို႔ကို ဝယ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ငါးပုပ္ေျခာက္၊ ကသေပါင္းေျခာက္၊ ငါးနီတူေျခာက္၊ ငါးမန္း သားေရေျခာက္တိုု႔လည္း ဝယ္လိုက္ေသးတယ္။

          ပုသိမ္ေရာက္ရင္ ဝယ္ရမွာ တစ္မ်ိဳးက်န္ေနပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ပုသိမ္ဝက္အူေခ်ာင္းပါပဲ။ ပုသိမ္ဝက္အူေခ်ာင္းဝယ္မယ္ဆိုရင္ ေအာင္ရတနာလမ္းထဲမွာ ဝက္အူေခ်ာင္းဆိုင္ေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တည္းတဲ့ Centro City Hotel နဲ႔ နီးပါတယ္။

          အိမ္ျပန္လက္ေဆာင္ေတြလည္း ဝယ္လို႔ၿပီးသြားၿပီဆိုေတာ့ ေန႔လယ္စာစားဖို႔ ဖိတ္ထားတဲ့ မိတ္ေဆြရဲ႕အိမ္ကို ဆက္သြားလိုက္တယ္။ ပုသိမ္ေရာက္တုန္း ေဒသခံရဲ႕အိမ္မွာ ပုသိမ္အိမ္ဟင္း၊ အိမ္ထမင္းစားရတယ္ဆိုေတာ့ ကံေကာင္းတာေပါ့ေနာ္။ ပုစြန္ထုပ္ ဆီျပန္ဟင္း၊ ကသဖိုးငါးဟင္း၊ ငါးငါးပိခ်က္၊ တို႔စရာစံုနဲ႔တို႔ေတာ့ စားလို႔ ေကာင္းလိုက္တာ။

          ေန႔လယ္ဘက္ ဟိုတယ္မွာျပန္ၿပီး အနားယူလိုက္တယ္။Tea Time ကိုေတာ့ G7 Bakery & Café မွာ ဘေရာင္းနီးစ္နဲ႔ ေရခဲမုန္႔စားျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဆိုင္ေလးက အရမ္းခ်စ္ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ စားၿပီးတာနဲ႔ အခ်ိန္ရတုန္းေလး ေျမာင္းျမကို သြားလည္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ပုသိမ္ကေန ေျမာင္းျမကို ကားနဲ႔ တစ္နာရီပဲ ေမာင္းရတာမို႔ ပုသိမ္ေရာက္တုန္းေလး သြားထားမွေလ။

          ပုသိမ္ၿမိဳ႕ထဲကေန ရန္ကုန္ကို သြားတဲ့လမ္းဘက္ျပန္ထြက္ၿပီး ေျမာင္းျမလမ္းခြဲကေန ဆက္ၿပီးသြားရပါတယ္။ လမ္းက ေကာင္းၿပီးေျဖာင့္ေနတာပါပဲ။ စပါးခင္း တစ္ေမွ်ာ္တစ္ေခၚက ကားလမ္းေဘးတစ္ေလွ်ာက္မွာရွိၿပီး တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ၾကာပန္းေတြ ေဝေနတဲ့ ၾကာအိုင္ေတြကလည္း တစ္တန္းႀကီးပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ ေျမာင္းျမႀကိဳးတံတားကို ျဖတ္ၿပီးတာနဲ႔ ၿမိဳ႕ထဲကို ေရာက္ပါတယ္။

          ေျမာင္းျမကို လာလည္ရတဲ့ အဓိကအေၾကာင္းကေတာ့ ေျမာင္းျမဒယ္ေလး စားဖို႔ပါပဲ။ အစက ေျမာင္းျမဒယ္ေလးဆိုတာ ဆိုင္နာမည္လို႔ထင္ထားခဲ့တယ္။ လိုက္ပို႔တဲ့ ညီေလးေျပာျပမွ ဒယ္ေလးဆိုတာ မုန္႔နာမည္မွန္းသိရေတာ့တယ္။

          ေျမာင္းျမမွာ ဒယ္ေလးဆိုင္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ အဲဒီထဲကမွ ညေနပိုင္းမွာဖြင့္တဲ့ ရွစ္လမ္းထဲက ဆိုင္က အေကာင္းဆံုးလို႔ ၫႊန္းပါတယ္။ ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ဒယ္ေလးဆိုတာ ဘာလဲလို႔ အရင္ေမးျဖစ္လိုက္တယ္။ ကိုယ္တိုင္လုပ္ ေခါက္ဆြဲသုပ္ပါ။ ေနာက္တစ္ခု ထူးျခားတာက ဟင္းရည္ပါပဲ။ ဝက္႐ိုး၊ ဝက္ေခါင္းဟင္းရည္ထဲကို ၾကက္ဥျပဳတ္ မက်က္တက်က္ထည့္ေမႊတဲ့ ဟင္းရည္ပါပဲ။ အသုပ္နဲ႔ အရည္ ႏွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္။ အသုပ္ဆိုရင္ အသား၊ အိမ္လုပ္ ဝက္အူေခ်ာင္း၊ ၾကက္သြန္စိမ္း၊ အခ်ဥ္ရည္တို႔နဲ႔ သုပ္ေပးၿပီး ၾကက္ဥဟင္းရည္နဲ႔ တြဲၿပီးစားရပါတယ္။ အရည္ဆိုရင္ေတာ့ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္လို ဟင္းရည္ပါေရာၿပီး ထည့္စားရတာပါ။ ၿပီးေတာ့ ေခါက္ဆြဲထည့္တဲ့ ပန္းကန္လံုး အေသးေလးနဲ႔ ထည့္ထားေတာ့ တစ္ပြဲဆိုရင္ နည္းနည္းပဲ ပါပါတယ္။ တစ္ပြဲမွာၿပီး စားၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ေခါက္ဆြဲက အလြန္ႏူးညံ့ၿပီး စားလို႔အရမ္းေကာင္းသလို ၾကက္ဥျပဳတ္ဟင္းရည္ကလည္း င႐ုတ္ေကာင္းေလးနဲ႔မို႔ ေသာက္တာ အရသာရွိလွပါတယ္။ ေနာက္ထပ္တစ္ပြဲထပ္မွာၿပီးေတာင္ စားျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေျမာင္းျမေရာက္ရင္ ဒယ္ေလးစားဖို႔ မေမ့ၾကပါနဲ႔ေနာ္။

          ညစာကိုေတာ့ ပုသိမ္က မျပန္ခင္ စားျဖစ္ေအာင္စားရမယ့္ ျမန္မာထမင္းဆိုင္ကေတာ့ ဇြန္ပန္းျမန္မာထမင္းဆိုင္ပါ။ ႏူးအိေနတဲ့ အမဲသားႏွပ္နဲ႔ စားျဖစ္လိုက္တယ္။

          ပုသိမ္ေရာက္ကတည္းက သတိထားမိတဲ့ ဟိုတယ္ေရွ႕က ေန႔စဥ္လူတိုးၿပီး စည္ကားေနတဲ့ ဆိုင္ကေတာ့ ရသာထိပ္တန္းေခါက္ဆြဲေၾကာ္၊ ေကာ္ရည္နဲ႔ ဆီခ်က္ဆိုင္ပါပဲ။ ေန႔စဥ္ ပါဆယ္ထုပ္သူ၊ စားတဲ့သူေတြနဲ႔ အျမဲပဲ စည္ကားေနတဲ့ဆိုင္ပါ။

          မျပန္ခင္မနက္မွာေတာ့ ေဒၚျမစိန္လမ္းထဲက ကိုေအးျမင့္ ေခါက္ဆြဲနဲ႔ မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္ကို သြားျဖစ္လိုက္တယ္။ အဲဒီဆိုင္ကလည္း ပုသိမ္မွာ အလြန္နာမည္ႀကီးတဲ့ ဆိုင္ပါ။ အေဝးကေန လာစားတဲ့သူ၊ ပါဆယ္ထုပ္သူေတြနဲ႔ စည္ကားေနပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ဟင္းရည္က ပ်စ္ပ်စ္ေလးမို႔ ဟင္းရည္အပ်စ္ႀကိဳက္သူမ်ားအတြက္ အေကာင္းဆံုးပါ။ ကြ်န္ေတာ္က ေခါက္ဆြဲနဲ႔ပဲ စားျဖစ္ခဲ့တယ္။ ငါးဖယ္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။

          ပုသိမ္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ နာမည္ႀကီးတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကေတာ့ ေနာင္႐ိုးလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ပါ။ ဆိုဒါနံ႔ေတြ အရမ္းျပင္းလို႔ မစားျဖစ္တာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ပဲနံျပားကို ေနာင္႐ိုးမွာ စားၾကည့္တဲ့အခါ အနံ႔လံုးဝမရွိဘဲ စားေကာင္းလွပါတယ္။

          ရန္ကုန္အျပန္မွာေတာ့ ဘတ္စ္ကားမစီးျဖစ္ဘဲ မိတ္ေဆြရဲ႕အိမ္ကရန္ကုန္သြားတဲ့ ကားနဲ႔ ရန္ကုန္ျပန္လာခဲ့တယ္။ မနက္ ၈ နာရီမွာ ပုသိမ္က ထြက္လာေတာ့ လမ္းမွာပဲ ေန႔လယ္စာစားျဖစ္တယ္။ ရန္ကုန္မေရာက္ခင္ ရွမ္းေရႊဥမွာ ေန႔လယ္စာ စားလိုက္တယ္။ ဒီဆိုင္က အခ်ိဳပြဲ ရွမ္းလက္ဖက္မုန္႔နဲ႔ ေရႊဖ႐ံုသီးမုန္႔ကို အရမ္းႀကိဳက္လို႔ ပါဆယ္ထုပ္ၿပီး ဝယ္ခဲ့လိုက္တယ္။

          ပုသိမ္သြားလည္တဲ့ မိုးရာသီခရီးစဥ္ေလးကေတာ့ အစားအေသာက္ ေကာင္းေကာင္းေတြ စားခဲ့ရတဲ့ ခရီးစဥ္ေလးမို႔ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္မိပါတယ္။

♦   ျမင့္ဦးသာ   ♦

Vol 6, No 9, September, 2017 လထုတ္ Food Magazine