မြန္တို႔ဌာေန ရာမညျပည္ ေမာ္လၿမိဳင္

          ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ဝါသနာကေတာ့ အစားအစာခ်က္ျပဳတ္ျခင္းနဲ႔ ခရီးသြားျခင္းပါပဲ။ မစားဘူးေသးတဲ့ အစားအစာေတြကို ခရီးသြားရင္းနဲ႔ ရွာေဖြမယ္။ ခ်က္နည္းေတြကို ေလ့လာမယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ေနနဲ႔ကေတာ့ ခရီးသြားျခင္းက ကြ်န္ေတာ့္ကိုေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြရေစၿပီး စိတ္ၾကည္လင္ေစပါတယ္။

          လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ခရီးသြားလုပ္ငန္းေတြမစခင္ကတည္းက ကြ်န္ေတာ္ခရီးစသြားေနခဲ့တာပါ။ ေက်ာင္းသားဘဝကတည္းကလို႔လည္း ေျပာလို႔ရပါတယ္။ အဲဒီေခတ္က ႏိုင္ငံျခားခရီးစဥ္ဆိုတာ အိပ္မက္ေတာင္မမက္ရဲခဲ့တဲ့အခ်ိန္ပါ။

          ကြ်န္ေတာ္ဘယ္ေလာက္ထိ ခရီးသြားတာကိုျမတ္ႏိုးလည္းဆိုရင္ အမွတ္တရရွိေနတာေလး တစ္ခု ရွိပါတယ္။ အဲဒီေခတ္ကဆိုရင္ ခရီးသြားဖို႔ အေဝးေျပးကားေတြလည္းမရွိေသးေတာ့ ရထားကိုပဲအားကိုးရ တဲ့ေခတ္ပါ။ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ အိမ္ျပန္ဖို႔အတြက္ ရထားလက္မွတ္မရလို႔ အခက္ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္မွာ ေရႊေၾကးစည္ဘုရားဖူးအဖြဲ႔ လက္မွတ္ဝယ္ၿပီး ျပည္ေရႊစက္ေတာ္၊ ပုဂံေညာင္ဦးဘက္ကိုသြားၿပီး ဘုရားေတြ တဝႀကီးဖူးၿပီးမွ အိမ္ျပန္ခဲ့တဲ့ခရီးစဥ္ေလးလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုအသြားေကာင္းလို႔ အိမ္ကိုသႀကၤန္ အက်ေန႔မွ အိမ္ျပန္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အေဖ့မ်က္ႏွာ သိပ္ၿပီးမၾကည္ေပမဲ့ ဆူပူတာေတာ့ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္လုပ္ခ်င္တာေတြကို လုပ္ႏိုင္ေအာင္အၿမဲ ပံ့ပိုးေပးခဲ့တဲ့အေဖကိုအၿမဲပဲ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။

          ဒီတစ္ေခါက္ကြ်န္ေတာ္သြားမဲ့ခရီးစဥ္ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ပညာသင္ၾကားခဲ့တဲ့ မြန္တို႔ဌာေန ရာမည တိုင္းျပည္ေမာ္လၿမိဳင္ပါ။

          ရန္ကုန္ေအာင္မဂၤလာအေဝးေျပးကေန မနက္၈နာရီထြက္တဲ့ ကားစီးခဲ့ပါတယ္။ ပဲခူးကို ျဖတ္သန္း တဲ့လမ္းေဟာင္းကမသြားဘဲ ရန္ကုန္ေနျပည္ေတာ္ အေဝးေျပးလမ္းမႀကီးကေနသြားၿပီး ဘုရားႀကီး ဘက္ကိုဆင္းၿပီးသြားပါတယ္။

          ခရီးထြက္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွအိပ္ေလ့မရွိတဲ့ကြ်န္ေတာ္က ေဘးက႐ႈခင္းေတြကို ၾကည့္ရင္း အႏွစ္ ၃၀ ေဝးကြာခဲ့တဲ့ ရာမညတိုင္းျပည္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့အေတြးေတြနဲ႔ အရမ္းကိုေပ်ာ္ေနမိပါတယ္။ စစ္ေတာင္းတံတားေရာက္ေတာ့ အရင္လိုစစ္ေတာင္း တံတားကို ျဖတ္ဖို႔အခ်ိန္ေစာင့္စရာမလိုဘဲ တံတားအသစ္ကေနျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရတယ္။ တံတားနားမွာအရင္လို မုန္႔မ်ိဳးစံုေရာင္းတဲ့ ေခါင္းရြက္ေဈး သည္ေတြကိုေတာ့ မေတြ႕ရေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ တံတားအလြန္မွာေတာ့ ေခတ္မီသန္႔ရွင္းတဲ့ ျမန္မာထမင္း ဆိုင္ေတြကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္စီးလာတဲ့ကားကေတာ့ အဲဒီမွာမရပ္ဘဲ ခရီးဆက္ခဲ့ပါတယ္။

          ဒီလိုနဲ႔ က်ိဳက္ထိုေရာက္ခါနီးမွာ စိမ္းလဲ့တင္ Resort ျဖတ္ခနဲေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ေနာက္တစ္ေခါက္ က်ရင္ ဝင္လည္ဖို႔မွတ္ထားလိုက္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္စီးလာတဲ့ကားက ေန႔လယ္စာစားသံုးဖို႔အတြက္ ဘဲေလးစားေသာက္ဆိုင္မွာ ရပ္နားေပးပါတယ္။ အႏွစ္ ၃၀ အတြင္း ေျပာင္းလဲမႈကိုစေတြ႕ရပါၿပီ။

          ဘဲေလးစားေသာက္ဆိုင္က ဟင္းအမ်ိဳးေပါင္းမ်ားစြာရွိလို႔ စိတ္ႀကိဳက္မွာယူ စားသံုးႏိုင္ပါတယ္။ ဆိုင္ေရွ႕နားမွာလည္း သစ္သီးတန္းကိုလည္းေတြ႕ရပါတယ္။ ကြ်ဲေကာသီး ေပါခ်ိန္ျဖစ္လို႔ ဆိုင္တိုင္းမွာ ကြ်ဲ ေကာသီးေတြနဲ႔ ျပည့္လွ်ံေနပါတယ္။

          ထမင္းစားၿပီးတာနဲ႔ ခရီးဆက္ၾကၿပီး ဘီးလင္း၊ က်ိဳက္ေကာ္၊ သထံု၊ ဇင္းက်ိဳက္၊ ေပါင္ တို႔ကိုျဖတ္ၿပီး သံလြင္ကိုျဖတ္ၿပီး ေဆာက္ထားတဲ့တံတားႀကီးကို ေရာက္ပါၿပီ။ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ ကိုျဖတ္တိုင္း ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းနာမည္ေတြကို ျပန္စဥ္းစားမိတယ္။ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္တံတားအသစ္ႀကီးကို ျဖတ္ရမယ္ဆိုေတာ့ စိတ္အရမ္းပဲလႈပ္ရွားၿပီး ေပ်ာ္ေနမိတယ္။ လမ္းတေလွ်ာက္လံုးမွာလည္း ဒီတံတားႀကီးကို ဘယ္လို ပံုစံျဖစ္မယ္လည္းဆိုတာကို ပံုေဖာ္ေနမိခဲ့တယ္။ တံတားႀကီးေပၚကေနဘီးလူးကြ်န္းဖက္ကိုလည္း မလြတ္ တန္းၾကည့္ၿပီး ဘီလူးကြ်န္းေပၚကသူငယ္ခ်င္းေတြကို သတိရေနမိတယ္။

          တံတားေပၚကအဆင္းမွာ ေရႊဟသၤာႀကီးက ဝမ္းသာအားရနဲ႔ႀကိဳဆိုေနပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္စီး လာခဲ့တဲ့ကားက အေဝးေျပးကားကြင္းမွာ ခရီးဆံုးရပ္နားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ Taxi  စီးၿပီး ကြ်န္ေတာ္တည္းမဲ့ Royal Hintha Hotel ကိုသြားခဲ့ပါ တယ္။ အမွန္တိုင္း ေျပာရရင္ Hotel ေရာက္တဲ့အထိ ကြ်န္ေတာ္ေရာက္ေနတဲ့ေနရာကို ဘယ္ရပ္ကြက္ဆို တာကို မသိေသးပါဘူး။ အႏွစ္ ၃၀ အတြင္း ေမာ္လၿမိဳင္က အေတာ္ႀကီးေျပာင္းလဲသြားၿပီး လမ္းအသစ္၊ ရပ္ကြက္အသစ္ေတြနဲ႔ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အခန္းထဲအထုတ္အပိုးေတြခ်ၿပီး တာနဲ႔ Taxi  မငွားဘဲ ေဈးသက္သာတဲ့ ဆိုင္ကယ္ Taxi ငွားၿပီး သံလြင္ေဈးဘက္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။  သံလြင္ေဈးနဲ႔ကပ္ရပ္လမ္း၊ လမ္းထိပ္မွာေရတြင္း ရွိတဲ့လမ္းထဲမွာ ေန႔ခင္းဖက္မွာပဲဖြင့္တဲ့ ေဒၚခင္ျမင့္ေရစိမ္မုန္႔တီဆိုင္ကို လာခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ လာၿပီးစား တဲ့သူေတြမ်ားလာၿပီး ပါဆယ္ထုတ္သူေတြနဲ႔ စည္ေနပါၿပီ။ ဒီဆိုင္မွာလက္ညႇစ္ေရစိမ္မုန္႔ တီနဲ႔ ဆန္ေခါက္ဆြဲရပါတယ္။ ပထမဦးဆံုး ေရစိမ္မုန္႔တီတစ္ပြဲမွာၿပီးစားပါတယ္။ ကြ်န္ ေတာ္အႀကိဳက္ပူစီနံမ်ားမ်ား၊ ပဲပင္ေပါက္ မ်ားမ်ားနဲ႔စားပစ္လိုက္ တယ္။ အႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္ ေဝးေနခဲ့ရတဲ့ အစားအစာကိုစားလိုက္ရေတာ့ ဘယ္လိုအရသာရွိမွန္းကို မသိဘူးမြန္ေလသံနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းမွေကာင္းေပါ့။ေနာက္ထပ္ ဆန္ေခါက္ဆြဲကို ၾကက္ေသြးခဲငါးဖယ္ နဲ႔ထပ္မွာၿပီး စားလိုက္တယ္။ ဆန္ေခါက္ဆြဲဖတ္ေလးက ႏူးညံ့ၿပီး စားလို႔အရမ္းေကာင္းပါတယ္။

          စားၿပီးတာနဲ႔ ေအာက္လမ္းမႀကီးအတိုင္း လမ္းပဲေလွ်ာက္လိုက္တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဗိုက္နည္းနည္းေခ်ာင္သြားေအာင္လို႔ေပါ့။ ၿပီးရင္ လမ္းမွာရွိတဲ့ဆိုင္ေတြနဲ႔ ေရွးေဟာင္းသစ္သားအိမ္ႀကီးေတြကို ၾကည့္ခ်င္လို႔ပါ။ က်ားတံတားဘိန္းမုန္႔က ေအာက္လမ္းမနဲ႔ ဦးဇိနဘုရားလမ္းေထာင့္မွာရွိပါတယ္။ ဆိုင္နဲ႔မဟုတ္ဘဲ တြန္းလွည္းေပၚမွာထိုင္ၿပီး စားခ်င္စဖြယ္ ဘိန္းမုန္႔ေတြကို မနားတမ္းလုပ္ေပးေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ေစာင့္ေနသူ ေတြရွိသလို ႀကိဳတင္မွာၿပီး ရမဲ့အခ်ိန္ကိုေမးၿပီးေနာက္မွလာယူမဲ့သူေတြလည္း ရွိေန ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ကြ်န္ေတာ့္အလွည့္ေရာက္ေအာင္ေစာင့္ၿပီးေနလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးမွ ပါဆယ္ထုပ္ခဲ့ၿပီး ဟိုတယ္ကိုပဲ ယူလာခဲ့ပါတယ္။

          ဟိုတယ္ေရာက္တာနဲ႔ ေရခ်ိဳးၿပီးအနားယူလိုက္တယ္။ အိမ္ယာေပၚမွာလွဲေနေပမဲ့ ဘိန္းမုန္႔အနံ႔ေလးက ေမႊးေနေတာ့။ မ်က္လံုးကခံုေပၚမွာတင္ထားတဲ့ ဘိန္းမုန္႔ဆီပဲ ေရာက္ေနတယ္။ ညစာစားဖို႔အခ်ိန္နီးေနေပမဲ့ စားခ်င္စိတ္က ျပင္းထန္ေနေတာ့ ဘိန္းမုန္႔တစ္ခ်ပ္ ယူစားလိုက္တယ္။ ထင္ထားတာက စားလိုက္ရင္ ဆီေတြယိုထြက္လာမယ္လို႔ ထင္ေနတာ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလိုမဟုတ္ဘဲ ႏူးညံ့ၿပီးစားလို႔အရမ္းေကာင္းပါတယ္။

          ညစာအခ်ိန္မွာမစားႏိုင္ေတာ့လို႔ မစားဘဲအခန္းထဲမွာအနားယူၿပီး ေက်ာင္းတက္ စဥ္ကေမာ္လၿမိဳင္နဲ႔ ခုေမာ္လၿမိဳင္ကိုယွဥ္ၿပီးႀကည့္ေနမိတယ္။

          အနားယူၿပီးတာနဲ႔ ဟိုတယ္အေပၚထပ္မွာရွိတဲ့ Café ကိုတက္ခဲ့တယ္။ Café ရဲ႕အျပင္ ဖက္မွာထိုင္ၿပီး ေမာ္လၿမိဳင္ေတာင္ေပၚက ဘုရားေတြကိုလွမ္းၿပီး အရင္ဖူးလိုက္တယ္။ ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔ အရမ္းကိုထိုင္လို႔ ေကာင္းတဲ့ ေနရာေလးပါ။ ေကာ္ဖီနဲ႔ အေအး ေတြမွာၿပီးေသာက္ႏိုင္သလို အစားအေသာက္ေတြကိုလည္းမွာ ယူစားသံုးႏိုင္ပါတယ္။မနက္ဖက္မွာေစာေစာေလးက်ိဳက္ခမီ၊ စက္စဲသြားဖို႔စီစဥ္ထားလို႔ အေစာပဲအိပ္ယာ ဝင္လိုက္တယ္။

          မနက္မိုးလင္းအိပ္ယာထၿပီးဟိုတယ္ကေကြ်းတဲ့ Breakfast ကိုစားလိုက္တယ္။ Buffet Breakfast ျဖစ္လို႔ ေမာ္လၿမိဳင္အစားအစာေတြနဲ႔ အတူအစားအစာမ်ိဳးစံုကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့အႀကိဳက္ဆံုး ေမာ္လၿမိဳင္မုန္႔ဟင္းခါးကို အရင္စားျဖစ္တယ္။ ၿပီးရင္ ေပါင္မုန္႔၊ ၾကက္ဥေၾကာ္၊ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ နည္းနည္းစီထည့္ၿပီးစားျဖစ္လိုက္တယ္။

          ေန႔ခ်င္းျပန္ခရီးမို႔ မုဒံုကန္ႀကီးကို မဝင္ေတာ့ဘဲက်ိဳက္ခမီကိုပဲ တိုက္႐ိုက္ေမာင္းၿပီး သြားခဲ့တယ္။ ေရာက္တာနဲ႔ဘုရားဖူးၿပီးတာနဲ႔ က်ိဳက္ခမီေရာက္ရင္ စားကိုစားရမဲ့ အစားအစာေတြျဖစ္တဲ့ ေက်ာက္ပြင့္သုပ္၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးအဆာသြတ္၊ ပဲျပားအဆာသြတ္ေတြကို တဝႀကီးစားပစ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ထမင္းဆိုင္တန္းဖက္ကိုေလွ်ာက္ၿပီး ငါးအူဟင္းနဲ႔ ငါးဥဟင္းေတြကိုေတာ့ ေမာ္လၿမိဳင္ေရာက္မွစားဖို႔ ပါဆယ္ပဲထုပ္လိုက္တယ္။

          က်ိဳက္ခမီကေန စက္စဲဆက္သြားလိုက္တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္၃၀ ကစက္စဲနဲ႔ လံုးဝ မတူဘဲဟိုတယ္ေတြေဈးဆိုင္ေတြနဲ႔ အရမ္းကိုစည္ကားေနပါတယ္။ စက္စဲကမ္းေျခ အလွကိုခံစားရင္း ပင္လယ္ဖက္ကတိုက္လာတဲ့ ေလေကာင္းေလသန္႔ကို႐ွဴၿပီး စက္စဲကေန ျပန္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။

          ေမာ္လၿမိဳင္ေရာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးဆာေနပါၿပီ။ အဲဒါနဲ႔ ေမာ္လၿမိဳင္က မိတ္ေဆြက သူ႔အသိထမင္းဆိုင္ေခၚသြားၿပီး က်ိဳက္ခမီကဝယ္လာတဲ့ ဟင္းေတြနဲ႔အတူ ၾကက္ကလည္ခ်က္နဲ႔ တျခားဟင္းမ်ိဳးစံုမွာၿပီး ေနာက္က်ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ေန႔လယ္စာကို တဝႀကီးစားပစ္လိုက္တယ္။

          ဟိုတယ္ကိုျပန္ခဲ့ၿပီး အနားယူလိုက္ပါတယ္။ အိပ္ယာေပၚမွာလွဲရင္း ျပန္ေတြးမိတာက အစားအေသာက္ခရီးစဥ္ႀကီးျဖစ္လို႔ေလ။ ျဖစ္ရမွာေပါ့။ စကားေတာင္ရွိတယ္ဟုတ္ ေမာ္လၿမိဳင္အစားလို႔ေလ။

          ညဖက္အျပင္မထြက္ေတာ့ဘဲ ဟိုတယ္မွာပဲ ညစာစားလိုက္ပါတယ္။

          မနက္အစီအစဥ္ကေတာ့ ဘုရားသြားမယ္။ ၿပီးရင္ ေဈးသြားမယ္ေပါ့။

          ေနာက္ေန႔မနက္မွာ ဟိုတယ္ကေကြ်းတဲ့ မနက္စာကို မ်ားမ်ားမစားေတာ့ဘဲ မုန္႔ဖတ္သုပ္နဲ႔ မုန္႔ဟင္းရည္စားၿပီး ေကာ္ဖီပဲေသာက္လိုက္တယ္။

          အေပၚေဈးေရာက္တာနဲ႔ အေပၚေဈးအေပါက္နားမွာရွိတဲ့ မစံပယ္ဆိုင္မွာ အုန္းထမင္းနဲ႔ အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲ မွာၿပီးစားလိုက္တယ္။ သႀကၤန္ထမင္းနဲ႔ ငါးေျခာက္သရက္သီးေၾကာ္ကို စားခ်င္ေပမဲ့ ဘယ္လိုမွမစားႏိုင္ေတာ့လို႔ လက္ေလ်ာ့လိုက္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေမာ္လၿမိဳင္ ေရာက္မွစားရတဲ့ ငါးမန္းသားေရသုပ္ကိုေတာ့ ေဈးနားက မေဌးလိႈင္ဆိုင္မွစားလိုက္တယ္။

စားၿပီးတာနဲ႔ ေဈးထဲဝင္ၿပီးမႀကီးမငယ္ဆိုင္ကေဂၚရင္ဂ်ီမဆလာအစပ္နဲ႔ မရမ္းျပား၊ သရက္ သီးသနပ္ဝယ္လိုက္တယ္။ မႀကီးမငယ္ဆိုင္နားမွာ ေလွာ္စာေရာင္းတဲ့ ဆိုင္လည္းရွိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ၿဖဲသိပ္မုန္႔ဆိုင္လည္းရွိတယ္။ နဲနဲစီပဲဝယ္လိုက္တယ္။ ဟိုတယ္ေရာက္မွပဲ စားေတာ့မယ္။

          ေဈးထဲေရာက္ရင္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြကို ၾကည့္လိုက္ရမွေက်နပ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္က ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ ကြ်န္ေတာ္မသိတဲ့ ေမာ္လၿမိဳင္မွပဲရွိတဲ့ ဟင္းခ်ိဴရြက္နဲ႔ ဆန္ေဆးရြက္ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဆိုင္ရွင္ေျပာျပမွသိရတာပါ။ စကားေျပာေနတုန္း ေဈးထဲက အစ္မတစ္ေယာက္က ကြ်န္ေတာ့္ရဲဲ႕ ပရိသတ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီအစ္မကပဲဟင္းခ်ိဳရြက္ခ်က္နည္းေလးပါ ေျပာျပေပးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆန္ေဆးရြက္ကတို႔ စရာအေနနဲ႔စားႏိုင္ၿပီး ေက်ာက္ကပ္အတြက္ ေကာင္းေၾကာင္းလည္း ရွင္းျပေပးပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ အဲဒီအစ္မကိုလည္း ေက်းဇူးအရမ္းတင္မိတယ္။ ၿပီးေတာ့ Food & Décor အေၾကာင္းေတြေျပာ Make It Yummy အေၾကာင္းေတြေျပာၾကၿပီး အမွတ္တရဓာတ္ပံု႐ိုက္ျဖစ္လိုက္ၾကတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ခရီးသြားရတာကို အရမ္းႏွစ္သက္တာပါ။ အသစ္အဆန္းေတြကို ေလ့လာခြင့္ရသလို ကြ်န္ေတာ္ ပရိသတ္ေတြနဲ႔လည္းေတြ႕ရတယ္။ ေဈးထဲမွာ လာၿပီးႏႈတ္ဆက္ၾကၿပီး အားေပးတဲ့အေၾကာင္း ေျပာၾကေတာ့ ပိုၿပီးေပ်ာ္သြားတာေပါ့။

          ၿမိဳင္ရတနာေလးထပ္ေဈးအေပါက္ဝမွာလည္း ၾကက္ဥကင္ဆိုင္ေတြ႕လို႔ ဝယ္လိုက္ေသးတယ္။ ေဈးထဲကထြက္ခါနီးမွာ ေရးဒူးရင္းယိုနဲ႔ အုန္းထန္းလ်က္ကို ရန္ကုန္ယူသြားဖို႔ ဝယ္လိုက္ေသးတယ္။

          ဒူးရင္းယိုကမာမာအခဲႀကီးမဟုတ္ဘဲေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးနဲ႔ အရမ္းစားေကာင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းတက္စဥ္ကအၿမဲျဖတ္ေလွ်ာက္တဲ့ ေဈးတန္း (ကြ်န္ေတာ္အထင္ ေဒါင္းတန္ေဈး) ထဲကို ျဖစ္ေလွ်ာက္ခ်င္စိတ္ေပၚလာတာနဲ႔ အဲဒီေဈးတန္းကို ဝင္လိုက္တယ္။ အရင္ကဆိုရင္ ထိုင္းကဝင္လာတဲ့ ေမွာင္ခိုအထည္ေတြနဲ့ ျပည့္ေနတဲ့ေဈးပါ။ ခုေတာ့ အဲလိုမဟုတ္ေတာ့ပါ။ မြန္ပုဆိုးေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ဝင္ၿပီးအမွတ္တရ မြန္ပုဆိုးတစ္ထည္ဝယ္လိုက္တယ္။

          ၿပီးတာနဲ႔ ေတာင္ေပၚတက္ၿပီးဘုရားဖူးတယ္။ ေမာ္လၿမိဳင္ View Point ကေန သံလြင္ျမစ္အလွကို တစ္ခဏခံစားလိုက္တယ္။ ေန႔လယ္ဘက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေနအရမ္းပူတယ္။ အခ်ိန္ရခဲ့ရင္ ညေနေနဝင္ခ်ိန္ အလွကိုခံစားဖို႔ ျပန္လာပါအံုးမယ္။

          ေတာင္ေပၚကအဆင္းမွာေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕က နာမည္ႀကီးအပ်ိဳႀကီးထမင္းဆိုင္ကို ဝင္လိုက္တယ္။ ထမင္းစားတဲ့လူေတြအရမ္းမ်ားလို႔ ေနရာရဖို႔အတြက္ အေတာ္ေလးေစာင့္ လိုက္ရတယ္။ ေရာက္တုန္း ေရာက္ခိုက္ ဟင္းေတြစံုေနေအာင္မွာစားလိုက္တယ္။ ၾကက္လည္ဟင္း၊ ပုစြန္ဆီျပန္၊ ငါးနဲ႔သရက္သီးခ်က္၊ ငါးပတ္ေမႊ တို႔စရာအစံုအလင္နဲ႔ဆိုေတာ့ တကယ့္ရွယ္ထမင္းဝိုင္းႀကီးပါပဲ။

          ဗိုက္လည္းဝေဈးလည္းဝယ္ၿပီးေတာ့ ဟိုတယ္ကိုပဲျပန္လာၿပီးအနားယူမယ္။ ေန႔လယ္ လက္ဘက္ရည္၊ ေကာ္ဖီခ်ိန္ကိုေတာ့ ဝယ္လာတဲ့ ၿဖဲသိပ္မုန္႔၊ ေလွာ္စာ၊ ၾကက္ဥကင္နဲ႔ အခန္းထဲမွာပဲ စားလိုက္ေတာ့မယ္ေပါ့။

          ညေနဖက္မွာေတာင္ေပၚက View Point မွာေမာ္လၿမိဳင္ရဲ႕ ညေနအလွကို ခံစားလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေတာင္ေပၚကဆင္းၿပီး ကမ္းနားက ကြ်န္ေတာ္အၿမဲစားျဖစ္တဲ့ ဘုန္းႀကီးစားေသာက္ဆိုင္ကို တန္းၿပီးသြား လိုက္ပါတယ္။ ဘုန္ႀကီးစားေသာက္ဆိုင္ အႏွစ္ ၅၀ ေက်ာ္ခန္႔ရွိၿပီး စားဖူးသူတိုင္း ေမာ္လၿမိဳင္ျပန္ေရာက္ရင္ စားျဖစ္ေအာင္စားၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဒီတစ္ေခါက္ေမာ္လၿမိဳင္ေနာက္ဆံုးညမွာ ေက်ာင္းသားဘဝကတည္းက ႏွစ္သက္ခဲ့တဲ့ ဘုန္းႀကီးဟင္းခ်ိဳဘီးစတစ္နဲ႔ ၾကက္ဇင္းက်ိဳက္တို႔ကို မွာစားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

          ဒီခရီးစဥ္ေလးမွာ အႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္ေဝးကြာခဲ့ရတဲ့ ေမာ္လၿမိဳင္ကိုျပန္ေရာက္လို႔ အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ခဲ့ရတဲ့ ခရီးစဥ္ေလးပါ။ ေနာက္တစ္ေခါက္လည္းလာပါအံုးမယ္။ မြန္တို႔ဌာ ေနရာမညေျမကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ႐ိုးသြားမွာမဟုတ္ပါဘူး။

♦   ျမင့္ဦးသာ   ♦