by ျမင့္ဦးသာ for Food Magazine

          ကယားျပည္နယ္ဟာ ျပည္တြင္းျပည္ပခရီးသြားေတြ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ စိတ္ဝင္စားလာတဲ့ ျပည္နယ္ တစ္ခုပါ။ လြိဳင္ေကာ္ၿမိဳ႕က ကယားျပည္နယ္ရဲ႕  ၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ခရီးသြားအမ်ားစုက  လြိဳင္ေကာ္ၿမိဳ႕ကို ဦးတည္သြားေရာက္ၾကၿပီး  အနီးပတ္ဝန္းက်င္မွာရွိတဲ့ ၿမိဳ႕မ်ားနဲ႔ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ ေနရာမ်ားကို သြားေရာက္လည္ပတ္ၾကပါတယ္။

          ကြၽန္ေတာ္ ဒီႏွစ္ပိုင္းမွာ ကယားျပည္နယ္ကို ႏွစ္ေခါက္ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ေႏြရာသီ ေဖေဖာ္ဝါရီလက တစ္ေခါက္၊ မိုးဦးက် ေမလက တစ္ေခါက္ ေရာက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ရာသီဥတု အေျပာင္းအလဲအလိုက္  မတူညီတဲ့ ႐ႈခင္းေတြကို ခံစားခဲ့ရသလို ရာသီစာသီးႏွံနဲ႔ ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ားကိုလည္း ျမည္းစမ္း ေလ့လာခြင့္ေတြရရွိခဲ့လို႔ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အေတြ႕အၾကံဳအမ်ားႀကီးနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းတဲ့ ခရီးစဥ္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

          ကယားျပည္နယ္ လြိဳင္ေကာ္ကို သြားေရာက္လည္ပတ္မယ္ဆိုရင္ ေလေၾကာင္းနဲ႔ သြားလာႏိုင္သလို ကားနဲ႔လည္း သြားေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။ ကားနဲ႔သြားမယ္ဆိုရင္ ေနျပည္ေတာ္  ပင္ေလာင္းလမ္းကေန သြားေရာက္ႏိုင္သလို ကေလာကေန ပင္ေလာင္းကိုျဖတ္ၿပီး လြိဳင္ေကာ္ကို သြားႏိုင္ပါတယ္။

          ေနျပည္ေတာ္ ပင္ေလာင္းလမ္းကေတာ့ ေတာင္ဆင္း၊ ေတာင္တက္မ်ားသလို ႐ႈခင္းေတြက အရမ္းလွတဲ့ ေတာင္ေပၚလမ္းပါ။ ဒီလမ္းက သြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ လိန္းလီႀကိဳးတံတားကို ျဖတ္ရမွာျဖစ္ၿပီး အမွတ္တရ ဓာတ္ပံုလွလွေတြ႐ုိက္ဖို႔ အခြင့္အေရးရမွာျဖစ္ပါ တယ္။

          ေနာက္တစ္လမ္းကေတာ့ ရန္ကုန္-မႏၲေလး အျမန္လမ္းအတိုင္း ေမာင္းၿပီးေတာ့ ေပ်ာ္ဘြယ္ၿမိဳ႕ကေန ကေလာကိုသြားတဲ့ လမ္းအတိုင္း ေမာင္းၿပီး ကေလာၿမိဳ႕အလြန္ တိုးဂိတ္ေက်ာ္တာနဲ႔ ညာဘက္ကို ခ်ဳိးတဲ့လမ္းအတိုင္း သြားရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလမ္းက ျမင္းမထိဂူကို ျဖတ္သြားၿပီး ျမင္းမထိဂူပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း စိုက္ခင္းနဲ႔ ေတာင္တန္းေတြက အရမ္းကိုလွေနလို႔ ကားရပ္ၿပီး ဓာတ္ပံုမ႐ုိက္ဘဲ မေနႏိုင္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္မႈရွိတဲ့ေနရာေလးေတြပါ။

          ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အသြားမွာ ကေလာလမ္းကသြားၿပီး အျပန္မွာေတာ့ ပင္ေလာင္း ေနျပည္ေတာ္ လမ္းကေန ျပန္ဆင္းျဖစ္တဲ့အတြက္ မတူညီတဲ့ အလွအပေတြကို ခံစားခဲ့ရတယ္။ ပင္ေလာင္း ေနျပည္ေတာ္လမ္းက ကြၽန္ေတာ္သြားခဲ့ဖူးတဲ့ ခရီးစဥ္ေတြထဲမွာ ေတာင္ေတြအမ်ားဆံုး ျဖတ္ခဲ့ရတဲ့လမ္းပါ။

          ကြၽန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြ ရန္ကုန္ကေန ေစာေစာထြက္ၿပီး ကေလာ၊ ပင္ေလာင္း၊ ဖယ္ခံု၊ မိုးျဗဲၿမိဳ႕ကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီးေတာ့ ညေနေစာင္းမွ လြိဳင္ေကာ္ၿမိဳ႕ကို ဝင္ပါတယ္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဟိုတယ္ကို တန္း မသြားဘဲ အားလံုးက ဆာေနၾကၿပီဆိုေတာ့ ညစာစားဖို႔ ရွာရေတာ့တာပါပဲ။ ညပိုင္းဆိုေတာ့ ဘာစားရမွန္း လည္းမသိ၊ ဘယ္ေနရာ သြားစားရမွန္းလည္း မသိျဖစ္ေနေတာ့ ဟိုတယ္နဲ႔ အနီးစပ္ဆံုးေနရာ မီးေရာင္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေအာက္က လွမ္းၿပီးျမင္ေနရတဲ့ ေရကန္ႀကီးေဘးအတိုင္း ေမာင္းၿပီးသြားတာနဲ႔ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေလးမွာပဲ ရွမ္းေခါက္ဆြဲကို ညစာအျဖစ္ စားျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဗိုက္ကလည္းဆာၿပီး ရာသီဥတုက လည္း ေအးေအးေလးဆိုေတာ့ အရမ္းစားလို႔ေကာင္းတဲ့ ညစာျဖစ္ခဲ့ရတယ္။

          စားၿပီးတာနဲ႔ ဟိုတယ္ကို လွမ္းဖုန္းဆက္ၿပီးေတာ့  ေရကန္ေဘးကေန ဟိုတယ္ကို အေရာက္သြားလိုက္တယ္။ ေနာက္ေန႔မနက္က်မွ ညက ကြၽန္ေတာ္တို႔ျဖတ္ခဲ့တဲ့ ေရကန္ႀကီးက ေနာင္ယားကန္မွန္း သိလိုက္ရတယ္။

          ေနာက္ေန႔မနက္မွာေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း မနက္ေစာေစာထကာ ဟိုတယ္ဝင္းထဲ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ၾကည့္၊ စိုက္ပ်ဳိးထားတဲ့ ေဒသထြက္ ပန္းမ်ဳိးစံုေလးေတြကို လိုက္ၾကည့္တဲ့အခါမွာ ဖေယာင္းသစ္ခြေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႕ရသလို သဘာဝသစ္ခြမ်ဳိးစုံကိုလည္း ေတြ႕ရတယ္။ ဟိုတယ္မွာ မနက္စာစားရင္း ေဒသ အစားအစာအေၾကာင္းေတြကို ေမးျဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ လြိဳင္ေကာ္ၿမိဳ႕ေပၚမွာရႏိုင္တဲ့  ေဒသအစားအစာ ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေတြက စေမးၿပီး မွတ္ထားလိုက္တယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ကယားလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ ႐ုိးရာအစား အစာနဲ႔ ေန႔စဥ္ခ်က္စားေနက် အစားအစာေလးေတြကိုလည္း သိခ်င္လို႔ ေမးျဖစ္လိုက္တယ္။

          ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဒီေန႔သြားမယ့္ေနရာေလးကေတာ့ ခူးပရာဆိုတဲ့ ရြာေလးပါ။ ဒီေန႔ အဲဒီရြာေလးမွာ ဘုရားေက်ာင္းဖြင့္ပြဲရွိတဲ့အတြက္ သြားၿပီးေလ့လာၾကမွာပါ။ ကြၽမ္းက်င္တဲ့ လမ္းျပတစ္ေယာက္ကုိ ဟိုတယ္က ထည့္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဟိုတယ္ Reception မွာပဲ ဒီပြဲမွာ သီခ်င္းဆိုၾကမယ့္ ရန္ကုန္က အဆိုေတာ္မ်ားနဲ႔လည္း ဆံုျဖစ္ခဲ့တယ္။

          ခူးပရာရြာကို သြားမယ္ဆိုရင္ လြိဳင္ေကာ္ၿမိဳ႕ကေန ေငြေတာင္ဆည္ကိုေက်ာ္ၿပီး ဒီးေမာ့ဆိုၿမိဳ႕ အဝင္လမ္းဆံုေရာက္ရင္ ညာဘက္ကို ခ်ဳိးၿပီးသြားရပါတယ္။ ဒီလမ္းက ကယားျပည္နယ္က နာမည္ႀကီး ပန္ပက္ရြာကိုသြားတဲ့လမ္းပါ။ ပန္ပက္ရြာေရာက္ရင္ ရြာဘက္မခ်ဳိးဘဲ သံေတာင္ဆင္းတဲ့ဘက္ကို ဆက္ၿပီး ေမာင္းရမွာျဖစ္ပါတယ္။

          ပန္ပက္ရြာေက်ာ္ေက်ာ္ေလးမွာ ႐ႈခင္းေတြက အရမ္းကိုလွပါတယ္။ ေတာင္ေစာင္းမွာ အိမ္ေလးေတြ တန္းစီေဆာက္ထားတာက အျမင္မွာ အရမ္းကိုလွေနပါတယ္။ ဒီရာသီက သီးႏွံရိတ္သိမ္းၿပီးခါစ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ျမင္ရသမွ်႐ႈခင္းေတြက အနီေရာင္သန္းလို႔ ေနပါတယ္။

          ကားကို ဆက္ေမာင္းၿပီး သံေတာင္ဘက္ကိုဆင္းတဲ့ လမ္းအတိုင္း ဆက္မေမာင္းဘဲ ခူးပရာရြာ ဆိုင္းဘုတ္ကို ျမင္တာနဲ႔ ဘယ္ဘက္ကိုခ်ဳိးဝင္ၿပီး ေတာင္တက္လမ္းအတိုင္း ဆက္ၿပီးေမာင္းလိုက္တဲ့အခါ  အရမ္းကိုလွေနတဲ့ ေတာင္ေလွကားစိုက္ခင္းေတြနဲ႔ တန္းၿပီးတိုးေတာ့တာပါပဲ။ ဒီလို႐ႈခင္းေတြကို Calendar ေတြထဲမွာပဲ ျမင္ဖူးခဲ့ၿပီး ဒီေနရာကို ကိုယ္တိုင္ေရာက္လာရတဲ့ ပီတိကေတာ့ အတိုင္းထက္အလြန္ပါပဲ။ လမ္းတစ္ဝက္ေလာက္ ေရာက္ေတာ့ ကားကိုရပ္ခိုင္းၿပီး ေတာင္ကုန္းေလးေပၚတက္ကာ ႐ႈခင္းေလးေတြကို အားရပါးရ ၾကည့္ေနမိတယ္။ လမ္းရဲ႕ ဘယ္ဘက္နဲ႔ ညာဘက္က ေခ်ာက္ကမ္းပါး တစ္ေလွ်ာက္မွာ ေတာင္ေလွကားစိုက္ခင္းေတြရဲ႕ အလွက ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လိုပါပဲ။ တခ်ဳိ႕႐ႈခင္းေတြဆိုရင္ ေတာင္အထပ္ထပ္နဲ႔ စိမ္းစိုေနလို႔ နယူးဇီလန္လို အလွမ်ဳိးပါ။ ဒီ႐ႈခင္းေတြၾကည့္ေနတဲ့ ေနရာေလးကေန  ခူးပရာရြာကို ဆက္မယ္ဆိုရင္  ေတာင္ေလွကား စိုက္ခင္းရွိရာ ေတာင္ေအာက္ကို ကားေမာင္းၿပီး ျပန္ဆင္းရဦးမွာပါ။ ေခ်ာက္ကမ္းပါးလိုလို၊ လွ်ဳိေျမာင္လိုလိုေနရာကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ေတာင္ေပၚကို ျပန္တက္ရဦးမွာပါ။ ေတာင္ေပၚေရာက္တဲ့အခါ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရတဲ့လမ္းကို ျပန္ၾကည့္တဲ့အခါမွာလည္း တအံ့တၾသနဲ႔မို႔ ကားသမားကို ရပ္ခိုင္းၿပီး အမွတ္တရဓာတ္ပံု႐ိုက္ကာ မွတ္တမ္းတင္မိတယ္။ ခူးပရာ ရြာဘက္ကို လွမ္းၾကည့္တဲ့အခါမွာလည္း စိမ္းစိုေနတဲ့ ေတာင္အထပ္ထပ္ၾကားက ျဖဴေဖြးေနတဲ့ ဘုရားေက်ာင္းကို ျမင္လိုက္ရတဲ့အခါမွာ ႏိုင္ငံျခား႐ုပ္ရွင္ေတြထဲက ျမင္ကြင္းမ်ဳိးပါပဲ။

          ခူးပရာရြာေလးက ကြၽန္ေတာ္တို႔ေအာက္ျပည္က ရြာေတြလို ေျမျပန္႔မွာ တညီတည္းရွိေနတဲ့ ရြာမ်ဳိးမဟုတ္ပါဘူး။ ေတာင္ေပၚ၊ ေတာင္ေစာင္းနဲ႔ ေတာင္ကမ္းပါးေတြမွာ တည္ရွိေနတာပါ။ ဒီေန႔က ပြဲေတာ္ရွိတဲ့အတြက္ ခူးပရာရြာရဲ႕ အနီးအနား (အနီးအနားဆိုေပမယ့္ ေတာင္ႏွစ္လံုး၊ သံုးလံုးကို လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး လာရတာပါ။) ရြာက လူမ်ဳိးႏြယ္စုေပါင္းစံု လာေရာက္ၾကတဲ့အတြက္ သူတို႔ရဲ႕ ဝတ္စားဆင္ယင္ပံုေတြက ကြဲျပားၾကပါတယ္။ ဒီလိုမ်ဳိး တစ္ေနရာတည္းမွာ ေတြ႕ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ မလြယ္လွပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ အမွတ္တရပံုေတြ အမ်ားႀကီးရေအာင္ ယူျဖစ္ခဲ့တယ္။

          ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ စိတ္ဝင္စားစရာအေကာင္းဆံုးကေတာ့ ပြဲေတာ္လာၾကတဲ့ ဧည့္သည္ေတြကို ေကြၽးေမြးဧည့္ခံတဲ့ ဓေလ့ထံုးစံပါပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ရြာသားေတြ စုေဝးခ်က္ျပဳတ္တဲ့ေနရာကို အေရာက္ သြားၿပီးေတာ့ ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။ ကယားျပည္နယ္မွာ အမဲသားကို အမ်ားဆံုးစားၾကၿပီး ဒီလိုပြဲေတာ္ရက္ မွာလည္း အမဲသားဟင္းနဲ႔ ေကြၽးေမြးၾကပါတယ္။ ခ်က္ျပဳတ္တဲ့ေနရာေရာက္ေတာ့ ေတာင္ေစာင္းက သစ္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ ေအာက္မွာ လင့္စင္ထိုးၿပီး ခ်က္ျပဳတ္ဖို႔အတြက္ အသားမ်ားကို လွီးခုတ္ေနၾကပါတယ္။ အဲဒီကေနတစ္ဆင့္ ေတာင္ေစာင္းေလးအတိုင္း ဆက္ၿပီးဆင္းလိုက္တဲ့အခါ တဲႀကီးရဲ႕ ေအာက္မွာ မီးဖိုေတြ ဖိုၿပီး မိုးျဗဲဒယ္ေတြနဲ႔ ဟင္းခ်က္ေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ပြဲေတာ္က သုံး၊ ေလးရက္က်င္းပတာျဖစ္ၿပီး လာသမွ် ဧည့္သည္အားလံုးကို တစ္ေနကုန္ ေကြၽးေမြး တယ္လို႔ သိရပါတယ္။

          မီးဖိုေခ်ာင္ကေန ေတာင္ေစာင္းေလးအတိုင္း တက္လိုက္တဲ့အခါ ထမင္းေကြၽးေမြးတဲ့ေနရာကို ေရာက္ပါတယ္။ ထမင္းကို ထိုင္ၿပီး စားၾကတာမဟုတ္ဘဲ ခပ္ျမင့္ျမင့္ဝါးနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ ယာယီစားပြဲမွာ ပန္းကန္ေတြတင္ၿပီး အားရပါးရစားေနၾကတာ အရမ္းကို အံ့ၾသၾကည္ႏူးရပါတယ္။ အမဲသားဟင္းႏွင့္ ကုလားေအာ္သီးကို ဆားနဲ႔တို႔ၿပီး စားေနၾကတာ အားရပါးရပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ စားၿပီးရင္ လက္ေဆးဖို႔အတြက္ လက္ေဆးကန္ေလးကလည္း ထူးဆန္းလွပါတယ္။ ဝါးဘိုးဝါးႀကီးႀကီးတစ္လံုးကို အေပါက္ေဖာက္ၿပီး အသား ေခ်ာင္းနဲ႔ ပိတ္ေပးထားပါတယ္။ လက္ေဆးခ်င္ရင္ အသားေခ်ာင္းေလးကို ဖြင့္ၿပီးေတာ့ က်လာတဲ့ေရနဲ႔ လက္ေဆးၾကပါတယ္။ အားလံုးတန္းစီၿပီး လက္ကုိ ေရေဆးေနၾကတာ ေပ်ာ္စရာႀကီးပါ။ ႐ုိးရာဓေလ့အရ ေကြၽးေမြးမႈအစီအစဥ္မွာ စည္းကမ္းရွိၿပီး တာဝန္ခြဲမႈကို အိမ္နံရံမွာ ကပ္ထားတဲ့ တာဝန္က် လူငယ္စာရင္းေလးကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့လည္း ၾကည္ႏူးမိျပန္ပါတယ္။

          ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ အထူးဖိတ္ထားတဲ့ဧည့္သည္ေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ ဟင္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ဧည့္ခံပါတယ္။ ႐ုိးရာဟင္းတစ္မ်ဳိးကေတာ့ ငွက္ေပ်ာပင္အ႐ိုင္းကို  ပဲက်ားနဲ႔ခ်က္တဲ့ဟင္းပါ။ ဒီဟင္းကေတာ့ ပြဲတိုင္းမွာ မပါမျဖစ္တဲ့ ဟင္းတစ္ခြက္ျဖစ္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြလာခဲ့တဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာလည္း ငွက္ေပ်ာအ႐ုိင္းပင္ေတြကို ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ထမင္းၿမိန္ေစတဲ့ ဟင္းႏွစ္ခြက္ကေတာ့ ပဲပုပ္င႐ုတ္သီးေၾကာ္စပ္စပ္နဲ႔ ငွက္ေပ်ာအ႐ိုင္း ပဲက်ားဟင္းခ်ဳိပါပဲ။

          ထမင္းစားၿပီးေတာ့ ရြာ႐ုိးေလွ်ာက္ၿပီး ေလ့လာၿပီးတာနဲ႔ လြိဳင္ေကာ္ၿမိဳ႕ကို ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ ၿမိဳ႕ထဲ ေရာက္တာနဲ႔ အခ်ိန္ရေသးလို႔ ေတာင္ကြဲေစတီအနီးအနားမွာရွိတဲ့ ဂန္တရဝတီ ေဟာ္နန္းကို သြားေရာက္ ခဲ့ပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ဒီေဟာ္နန္းႀကီးက စာသင္တိုက္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ေက်ာင္းေပၚမွာ ေစာ္ဘြား မ်ဳိးႏြယ္ေတြရဲ႕ ဓာတ္ပံုေတြ ခ်ိတ္ဆြဲထားပါတယ္။ ဒီေဟာ္နန္းရဲ႕ မ်က္ႏွာစာမွာ ေလွကားႏွစ္စင္းရွိပါတယ္။ အဲဒီေလွကားကုိ ေျမႀကီးမထိဘဲ အုတ္ခံုအျမင့္ခံၿပီး တည္ေဆာက္ထားပါတယ္။ (အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ေလွကားကို ေအာက္ေျခအထိ ျပန္ၿပီးေဆာက္ထားပါတယ္။) ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အဲဒီေခတ္က ေစာ္ဘြား ေတြက ဆင္စီးၿပီး သြားလာၾကတဲ့အတြက္ ေဟာ္နန္းေပၚကေန ဆင္ေပၚအထိ တက္ႏိုင္ေအာင္ ေဆာက္ထားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ အခုအခ်ိန္ထိ ေစာ္ဘြားမ်ား ဆင္စီးတဲ့အခါမွာ ထိုင္တဲ့ ကြၽန္းသား ပုခက္ကိုလည္း ျပသထားပါတယ္။ ေဟာ္နန္းေပၚကေနလည္း ေတာင္ကြဲေစတီကို လွမ္းၿပီးဖူးေျမာ္ႏိုင္ပါတယ္။

          ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေဟာ္နန္းကေန ေတာင္ကြဲေစတီေရာက္ေတာ့ ညေနေစာင္းေနပါၿပီ။ ေတာင္ထိပ္ေပၚမွာ ဘုရားဖူးၿပီး လြိဳင္ေကာ္ၿမိဳ႕ရဲ႕  ညေနဆည္းဆာအလွကို ခံစားခဲ့ပါတယ္။ ညစာကိုေတာ့ Sunday Club မွာ ကယား႐ုိးရာအစားအစာေတြကို စားျဖစ္တယ္။ အဲဒီညက စားျဖစ္တဲ့ အစားအစာေတြကေတာ့ ကယားဆန္ျပဳတ္၊ ကယားအမဲသားသုပ္၊ ကယားခ႐ုစြပ္ျပဳတ္၊ ကယားဝက္သားစြပ္ျပဳတ္၊ ကယားဟင္းထုပ္ တို႔ပါ။ အစားအစာ အားလံုးက ပူၿပီး ထံုတဲ့ဘက္ကို သြားပါတယ္။ ဟင္းတိုင္းမွာ မက္ခါသီးထည့္ၿပီး ခ်က္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ တ႐ုတ္စီခြၽမ္းအစားအစာေတြကုိ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့သူျဖစ္တဲ့ အတြက္ လွ်ာေပၚမွာ ထံုၿပီးက်န္ေနတဲ့ အရသာကိုႀကိဳက္တယ္။ ကယားဟင္းထုပ္က ေပါက္ရြက္နဲ႔ ထုပ္ထား တာျဖစ္ၿပီး ေပါက္ရြက္ကိုပါ စားလို႔ရတဲ့အတြက္ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္  ထူးဆန္းၿပီး ဗဟုသုတလည္း ရပါတယ္။ ကယားျပည္နယ္ေရာက္တုန္း ကယား႐ုိးရာအစားအစာေတြကို ျမည္းစမ္းခြင့္ရလို႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႔အတူ ကယားျပည္နယ္ ပထမေန႔ကို ျဖတ္သန္းႏို္င္ခဲ့ပါၿပီ။

          (ေနာက္လမွာ ကယားျပည္နယ္ခရီးစဥ္အေၾကာင္းကို ဆက္ပါဦးမယ္။)