သထံုၿမိဳ႕မွာ အစံုတို႔ခဲ့တယ္

          ေမာ္လၿမိဳင္ ေကာလိပ္ေက်ာင္းတက္စဥ္က သထံုၿမိဳ႕ေလးကို ရထားနဲ႔ ကားနဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ျဖတ္သြားခဲ့ ဖူးတယ္။ ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္း စိုးၫႊန္႔ႏိုင္ရဲ႕ သထံုအိမ္ကိုလိုက္ၿပီး လည္ခဲ့ဖူးတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ အလုပ္နဲ႔သထံုၿမိဳ႕ေလးကို ေနာက္တစ္ေခါက္သြားဖို႔ အခြင့္ၾကံဳခဲ့ပါၿပီ။

          ရန္ကုန္ကေန ေစာေစာေလးထြက္ခဲ့တယ္။ မိုးေလးကအံု႔ေနေတာ့ ကားထဲမွာ ခ်မ္းသလိုခံစားရတယ္။ ခရီးထြက္တဲ့အခါ လိုအပ္ရင္ဝတ္ဖို႔ အေႏြးထည္ ခပ္ပါးပါးေလး တစ္ထည္ကို ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ေက်ာပိုးအိတ္ထဲမွာ ထည့္ထားတဲ့ အက်င့္ေၾကာင့္ အဆင္ေျပသြားတယ္။

          မနက္ေစာေစာအိမ္ကေန ထြက္လာေတာ့ မနက္စာမစားျဖစ္ခဲ့ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အထြက္က IT မွာ မနက္စာဝင္စားၾကတယ္။ အုန္းထမင္းပူပူေလးကို ၾကက္ဥေၾကာ္နဲ႔ မွာၿပီးစားျဖစ္တယ္။ အုန္းထမင္း စားေတာ့ မေလးရွားကိုျပန္ၿပီး လြမ္းသလိုခံစားရတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ မေလးရွားမွာ ေနစဥ္က အုန္းထမင္း (Nasilemak) ကို ေန႔စဥ္စားခဲ့လို႔ပါ။

          မနက္စာစားၿပီးတာနဲ႔ ခရီးဆက္ၾကတယ္။ အျမန္လမ္းေပၚမတက္ဘဲ လမ္းေဟာင္းကေန ပဲခူးဘက္ကိုပဲ ဆက္ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ မနက္ေစာေစာအိပ္ရာထလာခဲ့ၿပီး မနက္စာကို တဝႀကီးစားခဲ့ၾကလို႔ ကားထြက္ၿပီး သိပ္မၾကာပါဘူး။ အိပ္ငိုက္တဲ့သူကငိုက္၊ တခ်ိဳ႕ လည္းအိပ္ေနၾကပါၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ႐ႈခင္းလွလွေလးေတြကိုပဲ ေငးၾကည့္မိေနတယ္။ ပဲခူးသြားတဲ့လမ္းကို အႀကိမ္ႀကိမ္ျဖတ္တိုင္း စိမ္းစိုေနတဲ့ စပါးခင္းေတြက အရမ္းလွေနၿပီး ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ႐ိုးမသြားႏိုင္တဲ့ အလွေတြပါ။

          ပဲခူးၿမိဳ႕ကို ျဖတ္ေတာ့လည္း ပဲခူးငါးခ်ဥ္ကို သတိရၿပီး ငါးခ်ဥ္ကို အမ်ိဳးမ်ိဳးခ်က္စားႏိုင္ တာေလးေတြကိုသတိရျပန္သလို Recipe အသစ္ေလးမ်ားထြင္ႏိုင္မလားလို႔ စိတ္ကူးေလးနဲ႔ပဲ ဟင္းခ်က္ေနမိတယ္။

          ပဲခူးကိုျဖတ္ၿပီး ဘုရားႀကီးအလြန္မွာ စိမ္းစားဥေရာင္းတဲ့ဆိုင္တန္းေတြျမင္တာနဲ႔ ကားဆရာကို ရပ္ေပးဖို႔ေျပာလိုက္မိတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳးသူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီး ကိုယ့္ကားနဲ႔ကိုယ္ သြားရတာ ေကာင္းတဲ့အခ်က္က စိတ္ဝင္စားတဲ့ေနရာတိုင္းမွာ ကားရပ္ၿပီး ေလ့လာႏိုင္သလို ႐ႈခင္းလွတဲ့ေနရာေတြမွာလည္း အမွတ္တရ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ႏိုင္တယ္ေလ။ စိမ္းစားဥေတြက စိုက္ခင္းထဲကေန လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ႏုတ္ထားလို႔ အရမ္းကိုခ်ိဳပါတယ္။ စိမ္းစားဥျမင္တာနဲ႔ Food & Decor ပရိသတ္တစ္ဦးေျပာတဲ့ စကားကို သတိရျပန္ေရာပဲ။ အစ္ကိုက စိမ္းစားဥနဲ႔ ေအာင္ျမင္သြားတာေနာ္တဲ့ သူေျပာခ်င္တဲ့စကားကဒီလိုပါ။ Food & Decor မွာ စိမ္းစားဥကိုခ်က္ျပခဲ့ဖူးပါတယ္။ လူအမ်ားသိထားတာက စိမ္းစားဥကို အစိမ္းပဲစားၾကတာကိုး။ တကယ္ေတာ့ ေၾကာ္စားသလို ဟင္းခ်ိဳထဲမွာလည္း ထည့္ႏိုင္တယ္။ အေကာင္းဆံုးကေတာ့ ေကာ္ျပန္႔လိပ္ထဲမွာ အဆာသြတ္တာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။

          စိမ္းစားဥကို စားရတာနဲ႔ကြ်န္ေတာ္မေက်နပ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ စိမ္းစားဥ စိုက္ခင္းကို လည္းၾကည့္ခ်င္တယ္။ ကိုယ္တိုင္လည္း ႏုတ္ၾကည့္ခ်င္လို႔ ကားလမ္းေဘးက စိမ္းစားဥ စိုက္ခင္းထဲ ဆင္းလိုက္တယ္။ စိုက္ခင္းပိုင္ရွင္ဆီမွာ ခြင့္ေတာင္းၿပီး ဓာတ္ပံုလည္း႐ိုက္၊ ကိုယ္တိုင္လည္း ႏုတ္ၾကည့္လိုက္ေသးတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳးေလးေတြက ကြ်န္ေတာ္ ခရီးသြားတိုင္းေရာက္တဲ့ေဒသမွာ လုပ္ေလ့ရွိတဲ့ အက်င့္ေလးပါ။ အမွတ္တရေလးေတြေပါ့။

          ဒီလိုနဲ႔ ခရီးဆက္ေတာ့ လမ္းေဘးစိုက္ခင္းေတြကိုပဲ ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ ေျပာင္းဖူးစိုက္ခင္းေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႕ရၿပီး အဖူးေတြနဲ႔ စိုက္ခင္းကိုေတြ႕ရသလို တခ်ိဳ႕စိုက္ခင္းေတြမွာေတာ့ ေျပာင္းဖူးပန္းေတြနဲ႔လွေနပါေတာ့တယ္။

          ရြာေတြ၊ ၿမိဳ႕ေတြကို ျဖတ္ၿပီးခရီးဆက္ခဲ့ပါတယ္။ သထံုမေရာက္ခင္ ကားလမ္းေဘးနဲ႔ယွဥ္ၿပီး ေခ်ာင္းငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေတြ႕ရၿပီး ေလွနဲ႔ခရီးသြားတာ ေတြ႕ရသလို ငါးဖမ္းေနတဲ့ ေလွေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ေတြ႕ရၿပီး စိတ္ဝင္စားဖို႔အရမ္းေကာင္းတဲ့လမ္းပါ။

          တခ်ိဳ႕ရြာေလးေတြမွာ ဝါးျခင္း၊ ဝါးထရံရက္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြကိုလည္း ကားေပၚက ျမင္ေနရပါတယ္။

          ရန္ကုန္မွထြက္ကတည္းက အားလံုးပဲ အားခဲထားတာက ဘီးလင္းေရႊမ်က္မွန္ ထမင္းေပါင္းစားၾက မယ္ေပါ့။ ေရႊမ်က္မွန္ထမင္းေပါင္းဆိုင္ ေရွ႕ကားထိုးလိုက္တာနဲ႔ အေျပး အလႊားဆင္းၿပီး ဆိုင္ထဲဝင္ၾကတယ္။ ဟင္းေတြက စံုေနတာပါပဲ။ အိုးအႀကီးႀကီးေတြနဲ႔ ထည့္ထားတာျမင္ရေတာ့ စားခ်င္တဲ့စိတ္ေတြက ထိန္းမရပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္အၿမဲစားေနက် ၾကက္ေၾကာ္ပဲမွာလိုက္ေတာ့ ဟင္းထည့္ေပးေနတဲ့အေဒၚႀကီးက ကြ်န္ေတာ့္ကို မွတ္မိသြားၿပီး သူကိုယ္တိုင္ Special ထည့္ေပးပါတယ္။ ၾကက္သြန္မ်ားမ်ားနဲ႔ ခ်က္ထားတဲ့ ဟင္းအႏွစ္က ကြ်န္ေတာ့္အႀကိဳက္ပါပဲ။ ေမႊးၿပီးခ်ိဳေနတာပါပဲ။ ၾကက္ေၾကာ္က ၾကြပ္ၿပီး ပူပူေလးမို႔ အရမ္းစားေကာင္းသလို ငွက္ေပ်ာဖက္နဲ႔ထုပ္ထားတဲ့ ထမင္းက ငွက္ေပ်ာရြက္ နံ႔သင္းသင္းေလး၊ ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္၊ င႐ုတ္သီးေၾကာ္နဲ႔ အားရပါးရလက္နဲ႔ပဲ စားလိုက္တယ္။ တစ္ပြဲသာကုန္သြားတယ္ ဆက္ၿပီးစားခ်င္စိတ္က ထိန္းမရေသးပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္တစ္ပြဲမွာလိုက္တယ္။ ေစာေစာက ကြ်န္ေတာ့္ကို ဟင္းထည့္ေပးတဲ့ အေဒၚႀကီးက ေနာက္ထပ္တစ္ပြဲမွာရင္ မ်ားသြားမယ္တဲ့။ ၾကက္ေၾကာ္ေလးပဲမွာရင္ ရတယ္လို႔ေျပာတာနဲ႔ ေနာက္ထပ္ၾကက္ေၾကာ္တစ္ေပါင္ မွာစားလိုက္တယ္။ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသား ကတည္းက ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ခဲ့တဲ့ ထမင္းေပါင္းေလးကို အခုျပန္စားလိုက္ရေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈက အတိုင္းထက္အလြန္ပါပဲ။

          ထမင္းေပါင္းတဝႀကီးစားၿပီး ခရီးဆက္ပါတယ္။ လမ္းမွာအသီးအႏွံေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေတြေတြ႕ရၿပီး အျပန္မွာလက္ေဆာင္ဝယ္ဖို႔ စိတ္ကူးထားလိုက္ပါတယ္။ ၿခံထြက္သေဘၤာသီး၊ ပိႏဲၷသီး၊ ကြ်ဲေကာသီးအစံုပါပဲ။

          သထံုေရာက္ေတာ့ Hotel ကိုပဲ တန္းၿပီး သြားလိုက္တယ္။ လမ္းမႀကီးေပၚကေန လမ္းသြယ္ေလး အတိုင္း၊ ကုန္းျမင့္ေလးအတိုင္း ဆက္တက္သြားလိုက္ေတာ့ ညာဘက္ျခမ္း လမ္းေထာင့္ေလးမွာ ေဆာက္ထားတဲ့ Thu Wunna Bumi Hotel ကို ေရာက္ပါၿပီ။ အမွန္အတိုင္းဝန္ခံရရင္ သထံုၿမိဳ႕မွာ ဒီလိုအေဆာက္အအံုႀကီးႀကီး Hotel မွာ တည္းရ မယ္လို႔ မထင္ထားခဲ့ပါဘူး။

          အခုေတာ့ Hotel ကိုေတြ႕လိုက္ရတာနဲ႔ ေပ်ာ္သြားပါၿပီ။ ကားေပၚကဆင္းၿပီး Check In မဝင္ေသးဘဲ Hotel ေရွ႕က ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းနဲ႔ ပန္းၿခံေလးကို အရမ္းသေဘာက်လို႔ ၾကည့္ေနမိတယ္။ ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ပန္းၿခံေထာင့္တစ္ေနရာမွာ မရန္းသီးေတြသီးေနတဲ့ မရန္းပင္ႀကီးကိုေတြ႕ရေတာ့ ပိုၿပီးေပ်ာ္သြားတယ္။ ညေနေစာင္းမွာ ပန္းၿခံထဲဆင္းၿပီး ေကာ္ဖီပူပူေလးေသာက္ရရင္ ေကာင္းမယ္လို႔ စိတ္ကူးေတာင္ယဥ္မိပါတယ္။

          အခန္းမွာ ေရခ်ိဳးအနားယူၿပီး သထံုက သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကိုဖုန္းဆက္ၿပီး ညပိုင္းမွာ ေတြ႕ဖို႔ခ်ိန္းလိုက္တယ္။ အဆင္ေျပခ်င္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕အိမ္က Hotel ေဘးက လမ္းအတိုင္း ဆင္းၿပီးသြား႐ံုပါပဲ။

          ညေနထမင္းစားခ်ိန္မွာေတာ့ ညစာစားဖို႔အတြက္ Hotel အေပၚဆံုးထပ္မွာရွိတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ကို တက္သြားလိုက္ေတာ့ သထံုၿမိဳ႕ကို အေပၚစီးကေနျမင္ရသလို ျမသပိတ္ေတာင္ႀကီးကိုလည္း ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္ရတယ္။ ဒီလိုလွပတဲ့႐ႈခင္းကို ၾကည့္ၿပီး စားရတဲ့ အရသာကေတာ့ မေျပာျပတတ္ေအာင္ပါပဲ။ ညစာကို႐ိုးရွင္းတဲ့ တ႐ုတ္အစား အစာေလးပဲမွာၿပီး စားျဖစ္တယ္။ ညစာစားေနစဥ္မွာ Chef ကိုယ္တိုင္ မီးဖိုမွထြက္လာ ၿပီး ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။ Chef နဲ႔ သထံုအစားအစာအေၾကာင္းေလးေတြ ေျပာျဖစ္လိုက္တယ္။ အဲဒီေန႔ည ညစာကို Chef ကပဲ ကြ်န္ေတာ့္ကိုေကြ်းခဲ့ပါတယ္။ ေက်းဇူးပါ Chef။

          ညစာစားၿပီးတာနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းအိမ္ဘက္ကို လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးထြက္ခဲ့တယ္။Thu Wunna Bumi Hotel နဲ႔တစ္လမ္းထဲမွာ Motel တစ္ခုကိုေတြ႕ရတယ္။ ၿခံထဲမွာရွိၿပီး စိမ္းစိုေနလို႔ တည္းခိုခ်င္စရာေလးပါ။ Motel နဲ႔ မနီးမေဝးမွာ လူမေနတဲ့ေရွးေဟာင္းအိမ္ႀကီး တစ္လံုးကိုေတြ႕ရတယ္။ ေရွးကသူေဌးေတြေနခဲ့တဲ့ အိမ္ႀကီးလား။ ဒါမွမဟုတ္ ပအိုဝ္းေစာ္ဘြားေတြေနခဲ့တဲ့ အိမ္ႀကီးလားမသိ၊ ခမ္းနားလွတယ္။

          သထံုၿမိဳ႕ေလးက သန္႔ရွင္းၿပီး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလးပါ။ သူငယ္ခ်င္းအိမ္ေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း မိသားစုနဲ႔ စကားေတြေျပာၿပီး သထံုၿမိဳ႕က အစားအစာေတြအေၾကာင္း ေမးျဖစ္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းက ေနာက္ေန႔မွာ သထံုအစားအစာတစ္မ်ိဳးျဖစ္တဲ့ မွ်စ္ငါးေပါင္းထုပ္ လုပ္ေကြ်းမယ့္ အေၾကာင္းေျပာပါတယ္။

          အဲဒီညက သူငယ္ခ်င္းက Hotel ကိုဆိုင္ကယ္နဲ႔ ျပန္လိုက္ပို႔ေပးပါတယ္။

          သထံုကိုအလုပ္နဲ႔ လာတာျဖစ္လို႔ မနက္အတြက္ စီစဥ္စရာေတြစီစဥ္ၿပီး အခ်ိန္ရတဲ့အတြင္းမွာ  သူငယ္ခ်င္းေျပာျပတဲ့ ေနရာေလးေတြေရာက္ေအာင္သြားမယ္။ ၿပီးရင္ သထံုမွာ နာမည္ႀကီးတဲ့ အစားအစာေတြကိုစားဖို႔ စိတ္ကူးၿပီး အိပ္ရာဝင္လိုက္ပါေတာ့တယ္။

          မနက္စာကို Hotel က Breakfast Buffet ေကြ်းပါတယ္။ စားၿပီးတာနဲ႔ ျမသပိတ္ ေတာင္ေျခမွာရွိတဲ့ တန္ခိုးအႀကီးဆံုး ႏွီးဘုရားကို အခ်ိန္ရခိုက္ေလးမွာသြားၿပီး ဖူးလိုက္ပါတယ္။

          ဘုရားက အျပန္မွာေတာ့ ပါလာတဲ့အလုပ္ေတြ ဆက္လုပ္လိုက္တယ္။ေန႔လယ္စာကို သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာ မွ်စ္ငါးေပါင္းထုပ္နဲ႔ထမင္းစားျဖစ္တယ္။ မွ်စ္ငါးေပါင္းထုပ္က ေတာင္ဇင္းရြက္နဲ႔ထုပ္ပါတယ္။ စားရခဲတဲ့မွ်စ္ငါးေပါင္းထုပ္ပါ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အိမ္မွာပဲ ကိုယ္တိုင္လုပ္စားေလ့ရွိတဲ့အတြက္ အျပင္ဆိုင္ေတြမွာ ေတြ႕ရခဲပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေျပာျပတဲ့ ပိႏဲၷသီးတာေလေပါဟင္းကိုလည္း အရမ္းစိတ္ဝင္စားတယ္။ ကရင္ခ်က္နဲ႔ ပအိုဝ္းခ်က္လည္း ကြာတယ္ဆိုတာသိရတယ္။

          ေန႔လယ္ဘက္မွာေတာ့ သထံုက နာမည္ႀကီးရြာဦးရပ္ထဲက Ma Sandar အသုပ္ ဆိုင္ေရာက္ေအာင္သြားလိုက္တယ္။ Ma Sandar ဆိုင္မွာ ရတဲ့အစားအစာေတြကေတာ့ ငါးစဥ္းေကာသုပ္၊ မွ်စ္စဥ္းေကာသုပ္၊ မိႈစဥ္းေကာသုပ္၊ မုန္႔ဟင္းခါး၊ သထံုထမင္းဝါ၊ ငါးဖယ္ေၾကာ္၊ ဝဥသုပ္တို႔ပါ။ ပထမဦးဆံုးမုန္႔ဟင္းခါးမွာၿပီး စားလိုက္တယ္။ ေကာင္းမွေကာင္းပဲ။ ၿပီးတာနဲ႔ ငါးစဥ္းေကာသုပ္ ထပ္မွာစားတယ္။ အရမ္းႀကိဳက္တယ္။ ေရာက္တုန္း ေရာက္ခိုက္ေလးမို႔ မွ်စ္စဥ္းေကာသုပ္နဲ႔ ငါးဖယ္ေၾကာ္ေလးပါ စားျဖစ္သြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္အစားၾကမ္းတယ္လို႔ မထင္လိုက္ပါနဲ႔။ အသုပ္အားလံုးက ေကာင္းလြန္းအားႀကီး ေတာ့ မစားရမေနႏိုင္ျဖစ္သြားလို႔ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႕ေတြအားလံုးအနည္းဆံုး ၂ ပြဲ -၃ ပြဲ မွာၿပီး စားၾကသူေတြခ်ည္းပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ့္ေဘးနားက ၿမိဳ႕ခံမိသားစုဆိုရင္ စားလိုက္ၾကတာ တစ္ပြဲၿပီးတစ္ပြဲပဲ။ ကေလးငယ္ေလးကအစ လူႀကီးအဆံုးစားၾကတာကို ေတြ႕ရတာ။ အဲဒါေၾကာင့္လည္းနာမည္ႀကီးတာပဲ။

          သထံုၿမိဳ႕ေလးက လမ္းေတြက သန္႔ရွင္းသလို ေရွးေဟာင္းအိမ္ေတြအမ်ားႀကီးရွိတဲ့ ၿမိဳ႕ေလးပါ။ ေရွးေဟာင္းသစ္သားအိမ္ႀကီးေတြက လက္ရာအရမ္းေျမာက္ၿပီး ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားတဲ့ ဆင္ဝင္ႀကီးေတြနဲ႔အတူ ေရပန္းႀကီးေတြနဲ႔ အလွဆင္ထားတာကို ေတြ႕ရပါ တယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕အေတြးမွာ ေတြးမိတာေလးက ေရွးအခါက သထံုၿမိဳ႕က စီးပြားေရး ေကာင္းမြန္ခဲ့တဲ့ၿမိဳ႕ ျဖစ္မယ္ထင္မိတယ္။ ဒီလိုလက္ရာေျမာက္တဲ့ အိမ္ႀကီးေတြကို ထိန္းသိမ္းထားမယ္ဆိုရင္ ေလ့လာခ်င္တဲ့ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားအတြက္ ဆြဲေဆာင္မႈရွိလာမယ့္ ၿမိဳ႕ေလးျဖစ္လာမွာပါ။

          ၿပီးေတာ့ သထံုၿမိဳ႕က အိမ္အမ်ားစုက ၿခံဝန္းေလးေတြနဲ႔ စိမ္းစိုေနတာမ်ားပါတယ္။ အိမ္တိုင္းနီးပါးမွာလည္း မရန္းသီးပင္၊ တညင္းသီးပင္၊ ၾကက္ေမာက္သီး၊ ကြ်ဲေကာသီးပင္၊ ဒူးရင္းပင္ေတြစိုက္ထားလို႔ Hotel ေပၚကပဲၾကည့္မလား။ ျမသပိတ္ေတာင္ေပၚကပဲ ၾကည့္မလား စိမ္းစိုလွပၿပီး ေနခ်င္စဖြယ္အလြန္ေကာင္းေနပါတယ္။

          ညေနေစာင္းမွာေတာ့ သထံုျမသပိတ္ေတာင္ေပၚကို ကားနဲ႔တက္ၿပီး ဘုရားဖူးပါတယ္။ ညေနဆည္းဆာမွာ သထံုၿမိဳ႕အလွကို ၾကည့္မဝေအာင္ပါပဲ။ ေတာင္ေပၚမွာ အခ်ိန္ၾကာၾကာေလး ေနခ်င္ေပမယ့္ Hotel ညစာစားဖို႔အတြက္ သူငယ္ခ်င္းမိသားစုေတြကို ဖိတ္ထားလို႔ အျမန္ျပန္ဆင္းလာရတယ္။

          ညစာကုိ Hotel မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စကားေတြေျပာရင္း စားျဖစ္ၾကတယ္။ Chef ကို ႀကိဳၿပီးေျပာထားတဲ့အတြက္ ေသခ်ာျပင္ဆင္ထားေပးပါတယ္။ အားလံုးအႀကိဳက္ျဖစ္မယ့္ တ႐ုတ္အစားအစာေတြပဲမွာၿပီး စားၾကတယ္။

          ေနာက္ေန႔မနက္မွာ ေဈးကို ေစာေစာလာမွ ေဈးထဲက နာမည္ႀကီးအစားအစာေတြကို စားဖို႔ မီမွာေျပာလို႔ ေဈးကို ေစာေစာေလး အေျပးသြားလိုက္တယ္။ ေဈးထဲက ေဒၚဘုတ္ဆံုမထမင္းဝါဆိုင္မွာ ဝက္ေခါက္နဲ႔ ငါးစဥ္းေကာ၊ ဝက္ေခါက္နဲ႔ ထမင္းဝါစားၾကည့္ လိုက္တယ္။ မနက္ေစာေစာမွာပဲ ဆိုင္မွာက လူအျပည့္ပဲ။ ေနရာရဖို႔ ေစာင့္လိုက္ရေသးတယ္။

          စားၿပီးတာနဲ႔ေဈးကိုတစ္ပတ္ပတ္လိုက္တယ္။ ျမန္မာမုန္႔မ်ိဳးစံုေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေတာ္ ေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႕ရၿပီး သထံုေဈးကလည္း စည္ကားတဲ့ေဈးေတြထဲမွာ ပါဝင္ပါတယ္။

          ေဈးကအျပန္ အလုပ္နဲ႔ဘားအံကိုေန႔ခ်င္းျပန္ သြားလိုက္ရတယ္ (ဘားအံအေၾကာင္း သီးသန္႔ေရးပါ့မယ္)

          ဘားအံကအျပန္ Hotel နားက တန္ခိုးႀကီး သထံုေရႊစာရံဘုရားဖူးဖို႔ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ထြက္ခဲ့တယ္။ ဘုရားပြဲေတာ္ရက္နဲ႔ဆံုလို႔ ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္နဲ႔ ပြဲေဈးတန္းမွာ လူေတြ တိုးမေပါက္ေအာင္စည္ကားေနပါတယ္။ ဘုရားပြဲေဈးတန္းမေလွ်ာက္ျဖစ္တာ အႏွစ္ ၃၀ နီးပါးေလာက္ရွိၿပီးမွ အခုျပန္ေလွ်ာက္ျဖစ္ေတာ့ ငယ္ငယ္က အညာဘုရားပြဲေတြကို သတိရမိတယ္။

 

ပြဲေဈးတန္းမွာ မုန္႔သည္ေတြက စံုေနတာပါပဲ။ ဘားအံ၊ ျမဝတီဘက္နဲ႔ ဆက္ေနလို႔ျဖစ္မယ္။ ထိုင္းအစားအစာေရာင္းတဲ့ေဈးသည္ေတြကို ေတြ႕ရတယ္။ ထိုင္းအသားလံုးနဲ႔ ဝက္အူေခ်ာင္းသည္ေတြ မ်ားတယ္။ ၾကက္ဥကင္လည္းရွိတယ္။

          သထံုေရႊစာရံဘုရားပြဲက ႐ိုးရာမပ်က္ ႐ုပ္ေသးပြဲ၊ ဇာတ္ပြဲ၊ အၿငိမ့္ပြဲေတြနဲ႔ စည္ကားေနေသးတဲ့ ဘုရားပြဲပါ။ ေခတ္ေတြေျပာင္းသြားေတာ့ အရင္လို လွည္းနဲ႔လာတဲ့ ဘုရားဖူး ဧည့္သည္ေတြေတာ့ မရွိေတာ့ဘူးေပါ့။

          ဘုရားဖူးၿပီးအျပန္ လမ္းမွာေတြ႕တဲ့ ႐ိုးရာကဗ်ာကယာ မုန္႔ေလးဝယ္ၿပီး ျပန္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ေန႔မနက္ Hotel Breakfast Buffet မွာပါတဲ့ သထံုထမင္းဝါနဲ႔ မုန္႔ဟင္းခါးကို သထံုခရီးစဥ္ေနာက္ဆံုးေန႔မွာ တဝႀကီးစားလိုက္တယ္။ ထမင္းဝါကို ေသခ်ာပံုစံၾက ေအာင္ျပင္ဆင္ေပးထားတာ စားခ်င္စဖြယ္ပါ။ သထံု႐ိုးရာထမင္းဝါကို သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းနဲ႔ Level တစ္ခုေရာက္ေအာင္ အထူးျပင္ဆင္ထားတဲ့အတြက္ ဝမ္းသာမိပါတယ္။ ျမန္မာ့႐ိုးရာအစားအစာနဲ႔ တိုင္းရင္းသားအစားအစာေတြကို သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းနဲ႔ အဆင့္အတန္းရွိေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး လုပ္ၾကရေအာင္လားဗ်ာ။

♦   ျမင့္ဦးသာ   ♦