23 - December - 2015
ျမစ္သား၊ ေက်ာက္ဆည္ ႏွင့္ မႏၱေလး
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ သီတင္းကြၽတ္မွာ ရြာျပန္လည္တဲ့ခရီးစဥ္ေလးကို ေျပာျပမွာပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ေမြးရပ္ေျမ ရြာေလး က ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕နဲ႔ မနီးမေဝးမွာ ရွိတဲ့ ျမစ္သားၿမိဳ႕နယ္ အတြင္းက ေရဝန္းဆိုတဲ့ ရြာေလးပါ။ ရန္ကုန္က လာမယ္ဆိုရင္ လမ္းေဟာင္းကသြားတဲ့ ကားကို စီးရမွာပါ။ ရြာေရာက္တဲ့ေန႔မွာပဲ ရာသီစာျဖစ္တဲ့ ၾကက္သြန္ဖူးသုပ္၊ ပဲနဲ႔ ၾကာဆံဟင္းခ်ဳိ၊ ငါးေျခာက္ဆီျပန္ဟင္း၊ ဆီးျဖဳသီးေထာင္းနဲ႔ ညစာကို တဝႀကီးစားလိုက္ပါတယ္။ ဒီရာသီမွာ ျမစ္သား နဲ႔ ေက်ာက္ဆည္ နယ္ဖက္မွာ ၾကက္သြန္ဖူးထြက္တဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္လို႔ ၾကက္သြန္ဖူးကို သုပ္စားၾကပါတယ္။
ၾကက္သြန္ဖူးအေၾကာင္းကို ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။ ဒီရာသီမွာေပါတဲ့ ၾကက္သြန္ဖူးက ၿမိတ္စားလို႔ေခၚတဲ့ ၾကက္သြန္မွထြက္တဲ့ အဖူးပါ။ ဘာလို႔ ၿမိတ္စားလို႔ေခၚရသလဲဆိုရင္ ၾကက္သြန္ဥ အေသးေလးေတြကို ျပန္ၿပီးစိုက္တဲ့ ၾကက္သြန္ကို ၿမိတ္စား လို႔ေခၚၿပီး ၾကက္သြန္မ်ဳိးေစ့ကို ပ်ဳိးေထာင္းၿပီး ျပန္စိုက္တဲ့ၾကက္သြန္ကို ပင္ေလးၾကက္သြန္လို႔ ေခၚပါ တယ္။ ၿမိတ္စားပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ပင္ေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ အဖူးထြက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ၾကက္သြန္ဥျဖစ္အားေကာင္းဖို႔အတြက္ အဖူးကို ခ်ဳိးပစ္ရပါတယ္။ ခ်ဳိးလိုက္တဲ့ အဖူးေတြကို စီးၿပီး ေစ်းေတြ မွာ ေရာင္းပါတယ္။ ၾကက္သြန္ဖူးသုပ္မွာ အခ်ဳိသုပ္နဲ႔ အခ်ဥ္သုပ္ဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ဳိးရွိပါတယ္။
ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕ဆိုတာနဲ႔ ေက်ာက္ဆည္က ဆင္လွဴပြဲကို လူတိုင္းသိၾကပါတယ္။ သီတင္းကြၽတ္မွာ က်င္းပၿပီး ေန႔ေရာညပါ စည္ကားတဲ့ ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ထင္ရွားတဲ့ပြဲပါ။ ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ဆင္အလွကေတာ့ ႏိုင္ငံေက်ာ္႐ံုတင္မကဘဲ ႏိုင္ငံေပါင္းစံုကို လွည့္လည္ၿပီး ကျပတင္ဆက္ေနရပါၿပီ။
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ဒီခရီးစဥ္ေလးက ကုသိုလ္လည္းရ ဝမ္းလည္းဝလို႔ ေျပာရမလိုပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ နယ္တစ္ေလွ်ာက္မွာ ထင္ရွားတဲ့ဘုရားေစတီမ်ားကိုဖူးေျမႇာ္ၿပီး ေဒသထြက္ အစားအစာအေၾကာင္းေတြကိုပါ ေျပာျပမွာပါ။ မဟာေရႊသိမ္ေတာ္ျမတ္စြာဘုရားကေတာ့ ေက်ာက္ဆည္ကေန မႏၲေလးကို သြားမယ္ဆိုရင္ ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕အထြက္ ၿမိဳ႕နဲ႔သိပ္ၿပီးမေဝးဘဲ ညာဘက္အျခမ္းမွာ ရွိပါတယ္။ မဟာေရႊသိမ္ေတာ္ျမတ္စြာဘုရား ဆိုတဲ့ အင္မတန္မွခန္႔ညားတဲ့ မုဒ္ဦးႀကီးကို ေတြ႕မွာျဖစ္ပါတယ္။ မဟာေရႊသိမ္ေတာ္ ျမတ္စြာဘုရားေရာက္တာနဲ႔ ေတြ႕ျမင္ရမွာကေတာ့ ဘုရားမွာပြဲကပ္ဖို႔အတြက္ ေရာင္းခ်တဲ့ ငွက္ေပ်ာပြဲ၊ အုန္းပြဲေရာင္းခ်တဲ့ ေစ်းတန္းႀကီးပါပဲ။ ဒီေစ်းတန္းမွာ ငွက္ေပ်ာပြဲ၊ အုန္းပြဲမွာယူၿပီး ဘုရားမွာ ကပ္ယူႏိုင္ပါတယ္။ ဆုေတာင္းျပည့္တဲ့ဘုရားႀကီးမို႔ အနယ္နယ္အရပ္မွ ဘုရားလာဖူးသူမ်ားနဲ႔ အျမဲစည္ကားေနပါတယ္။
ေက်ာက္ဆည္ဆိုတာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းထဲမွာ ပထမဦးဆံုးေပၚလာတဲ့ အစားအစာကေတာ့ မတူးရဲ႕ မလိုင္လံုးနဲ႔ ဘန္းမုန္႔ပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ ကေလးဘဝကတည္းက အရမ္းႀကိဳက္ခဲ့တာပါ။ ဘန္းမုန္႔ကို ေျပာင္းျပန္လွန္ၿပီး ဘန္းမုန္႔ရဲ႕အလည္ကို ဇြန္းအေသးေလးနဲ႔ ဖိခ်ၿပီး ခ်ဳိင့္ဝင္သြားေအာင္ အရင္လုပ္ၿပီးမွ မလိုင္လံုးအစိုကို ဇြန္းနဲ႔ခတ္ၿပီး ထည့္ပါတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ မလိုင္လံုးအစို ထည့္ထားတဲ့ ဒန္ပံုးထဲက သၾကာရည္ခတ္ယူၿပီး ရႊဲစိုေအာင္ ဆမ္းေပးပါတယ္။ မတူးရဲ႕ မလိုင္လံုးနဲ႔ ဘန္းမုန္႔က Homemade စစ္စစ္ျဖစ္ၿပီး ေက်ာက္ဆည္အနီးမွာရွိတဲ့ ေရဝန္းေစ်း၊ ဟန္ျမင့္မိုနဲ႔ သံရြာေစ်းေတြမွာ လွည့္လည္ေရာင္းခ်ပါတယ္။ ေက်ုာက္ဆည္မွာဆိုရင္ အိမ္မွာပဲ သြားေရာက္ဝယ္ယူႏိုင္ပါတယ္။
ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အေနာက္ဖက္မွာရွိတဲ့ သမိုင္းဝင္ ရွင္ပင္ေရႊဆပ္သြားေစတီႀကီးကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ သြားေရာက္ဖူးေျမာ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ရွင္ပင္ေရႊဆပ္သြားေစတီႀကီးကို အာေသာကမင္းတရား၏ ကုသိုလ္မူလမုေဠာေစတီငယ္ကို အုတ္ေစတီႏွစ္ထပ္၊ ေက်ာက္ေစတီႏွစ္ထပ္ငံုကာ တည္ထားပူေဇာ္ေၾကာင္း သိရပါတယ္။ ေက်ာက္ဆည္ အနီးဝန္းက်င္မွာေတာ့ ဆပ္သြားပြဲလို႔ နာမည္ႀကီးၿပီး တပိုတြဲလျပည့္ေက်ာ္မွာ ႏွစ္စဥ္က်င္းပပါတယ္။ ဒီဘုရားပြဲမွာ နာမည္ႀကီးတဲ့မုန္႔ကေတာ့ ‘မုန္႔ေခါင္းအုန္း’ပဲျဖစ္ပါတယ္။ လျပည့္၊ လကြယ္နဲ႔ ဥပုပ္ေန႔ေတြမွာ ဘုရားဖူးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ရြာမွ ကုသိုလ္လုပ္တဲ့ ‘ေဘစကိုင္းလဖက္’ သုပ္ကို ျမည္းစမ္းႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ဆက္ၿပီးဖူးေျမာ္မဲ့ သမိုင္းဝင္ဘုရားကေတာ့ ခုေခတ္မွ ျပန္လည္တူးေဖာ္ထားတဲ့ ‘တမုတ္ရွင္ပင္ေရႊဂူႀကီးျမတ္စြာဘုရား’ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေနာ္ရထာမင္းႀကီး တည္ထားပူေဇာ္ခဲ့တဲ့ သမိုင္းေစတီႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေရာက္သြားတဲ့အခါ ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္းကို ေရာက္သြားသလို ခံစားရပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေစတီေတာ္ႀကီးရဲ႕ ဗိသုကာလက္ရာေတြက အံ့မခန္းျဖစ္ၿပီး အင္မတန္မွ ၾကည္ညိဳဖို႔ေကာင္းပါတယ္။
ဘုရားဖူးၿပီးတာနဲ႔ ဘုရားေစ်းတန္းဘက္ထြက္ခဲ့တဲ့အခါ ပထမဦးဆံုးဆိုင္မွာ ဆိုင္ရွင္အေဒၚႀကီးနဲ႔ ဘုရားဖူး ဧည့္သည္ေတြရဲ႕ စကားကို နားေထာင္မိတယ္။ ဧည့္သည္ အေဒၚႀကီးက ဗန္းထဲမွာ ထည့္ထားတဲ့ ပန္းေတြအေၾကာင္း ကို ေမးေနပါတယ္။ ဘာပန္းလဲေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္က ဒီနယ္သားဆိုေတာ့ ျမင္တာနဲ႔ နႏြင္းဖူးဆိုတာကို သိပါတယ္။ ဆိုင္ရွင္အေဒၚႀကီးကလည္း စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ရွင္းျပေနပါတယ္။ တို႔စရာအေနနဲ႔ အစိမ္းတို႔ စားႏိုင္သလို အစိမ္းကို ပါးပါးလွီး ဒါမွမဟုတ္ ျပဳတ္ၿပီးသုပ္စားႏိုင္ေၾကာင္းကို ရွင္းျပေနပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး အေဒၚႀကီးက ဘာေျပာသလဲဆိုေတာ့ ထမင္းခ်ဳိင့္ ထည့္ၿပီး ဘုရားလာဖူးတဲ့သူေတြဆို ဝယ္ၿပီး လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ တို႔စားၾကေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ သူတို႔စကားေျပာတာ နားေထာင္းရင္း အေမအျမဲသုပ္ေကြၽးတဲ့ ေျမပဲေထာင္းႏိုင္ႏိုင္ ၾကက္သြန္ဆီခ်က္ႏိုင္ႏိုင္နဲ႔ နႏြင္းဖူး (ဆႏြင္းဖူး)သုပ္ကို သတိရမိၿပီး အိမ္ျပန္ရာက္ရင္ အေမ့မီးဖိုေခ်ာင္ကို အပိုင္စားရထားတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ညီမကို သုပ္ၿပီးေကြၽးဖို႔ စဥ္းစားထား လိုက္တယ္။ အဲဒီအေဒၚႀကီးဆိုင္မွာ ပန္းေျခာက္လိုလို၊ အရြက္ေျခာက္လိုလို ဗန္းကို ေတြ႕တာနဲ႔ သခြတ္ပြင့္ေျခာက္ လားလို႔ ေမးၾကည့္တဲ့အခါ အေဒၚႀကီးက ေၾကာင္လ်ာ ပြင့္ေျခာက္လို႔ေျပာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အႀကိဳက္ေတြ႕ၿပီး သုပ္စားဖို႔ ဝယ္ခဲ့လိုက္ပါတယ္။
တမုတ္ေရႊပင္ ေရႊဂူႀကီးဘုရားမုဒ္ဦးက ထြက္ၿပီး ဘယ္ခ်ဳိးၿပီး အေနာက္ဘက္ တည့္တည့္သြားရင္ ရန္ကုန္-မႏၲေလး အျမန္လမ္းမေပၚကိုတက္ၿပီး ဒီႏွစ္ပိုင္း နာမည္ႀကီးေနတဲ့ ေက်ာက္စိမ္းေစတီဘက္ကို ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာက္စိမ္းေစတီေတာ္ႀကီးက အံ့မခန္းၾကည္ညိဳဖို႔ေကာင္းၿပီး ျပည္တြင္းနဲ႔ ျပည္ပ ႏိုင္ငံျခားဧည့္သည္ေတြနဲ႔ စည္းကားလို႔ေနပါတယ္။ ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့မွ ထိုင္းဘုရားဖူးဧည့္သည္ ေတာ္ေတာ္မ်ား ေၾကာင္း သိလိုက္ရတယ္။ ေက်ာက္စိမ္းေစတီေတာ္ႀကီးကို အနီးကပ္ ဖူးေျမာ္ၿပီး ေက်ာက္ စိမ္းမ်ားကို အနီးကပ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ၾကာပန္းေရာင္းစံု ကပ္လွဴၿပီး ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ေပၚ မွ ဆင္းခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားေစ်းတန္း ဘက္မွာေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားအႀကိဳက္ ေက်ာက္စိမ္းနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ လက္ေဆာင္ေတြေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေတြကို ေတြ႕ရပါတယ္။ Food Court နဲ႔ ေက်ာက္စိမ္းေစ်းႀကီး ေဆာက္လုပ္ေနတာကိုလည္း ေတြ႕ ခဲ့ရပါတယ္။
ေက်ာက္စိမ္းဘုရားကအျပန္ ျမစ္ေလာင္းကေနတစ္ဆင့္ မႏၲေလးဘက္ကို ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ မႏၲေလးၿမိဳ႕ ဝင္တာနဲ႔ ဘုရားႀကီးကို ဦးတိုက္ ဖူးေျမာ္လိုက္ပါတယ္။ မႏၲေလးဘက္နယ္သားေတြက မဟာျမတ္မုနိဘုရားကို ဘုရားႀကီးလို႔ ေခၚၾကပါတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ပဲသြားသြား ဘုရားႀကီးမွာေတာ့ ျပည္တြင္းျပည္ပ ဘုရားဖူးေတြနဲ႔ ႀကိတ္ႀကိတ္ တိုး စည္းကားေနပါတယ္။ ဘုရားႀကီးေရာက္ရင္ အျမဲ ကိုိယ္တိုင္ေရႊသကၤန္း ကပ္လွဴျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားႀကီးေစာင္းတန္းေစ်းကို အရမ္းစိတ္ဝင္စားလို႔ အျမဲေလ်ာက္ၾကည့္ျဖစ္ ပါတယ္။ ျပည္တြင္းျဖစ္ ျမန္မာမႈလက္ရာေတြကို စိတ္ဝင္စားသလို ေစာင္းတန္းေစ်းအဆံုးမွာေရာင္းတဲ့ အခ်ဥ္ေပါင္းသည္၊ ေလပုတ္ထုတ္ေဆးသည္၊ ေရာင္စံုေဝဖာခြက္ ကေလးေတြနဲ႔ ထည့္ၿပီးေရာင္းတဲ့ ေရခဲမုန္႔သည္ေတြကို အရမ္းသေဘာက်တယ္။
မႏၲေလးေရာက္ရင္ ႀကိဳက္တဲ့အစားအစာေတြက မ်ားလြန္းေတာ့ ဘယ္ကစၿပီး စားရမွန္းမသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ သြားလို႔မွီႏိုင္တဲ့ေနရာ ကို ေရြးလိုက္ေတာ့ နာမည္ႀကီး ဗထူးကြင္းနားက ၿမီးေရွဆိုင္ကို အေျပးအလြားသြားၿပီး ပြဲႀကီးတစ္ပြဲမွာၿပီး စားျပစ္လိုက္တယ္။ ဝက္သားမ်ားမ်ားနဲ႔မို႔ ေတာ္ေတာ္ေလး စားေကာင္းတယ္။ ဒီဆိုင္မွာက အသား၊ အဆီအေခါက္ေတြေရာေပးတာမို႔ ဝက္သားၿမီးေရွ ႀကိဳက္တဲ့သူေတြအတြက္ အေကာင္းဆံုးေနရာေလးပါ။ ဗိုက္လဲတင္းၿပီ ဆိုေတာ့ ေနာက္တစ္ဆိုင္ ေျပာင္းၿပီးစားလည္း စားမဝင္ေတာ့တဲ့အတြက္ မႏၲေလးဘူတာႀကီးဘက္ထြက္ၿပီး Shopping ထြက္လိုက္တယ္။ ေက်ာင္းသားဘဝက ဒီလမ္းမႀကီးေပၚ မွာ စက္ဘီးစီးၿပီး က်ဴရွင္သြား၊ မုန္႔စားခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြကို သတိရလိုက္တာ။ ဒီလမ္းမႀကီးေပၚမွာ ထိုးမုန္႔ဆိုင္၊ လက္ဖက္ဆိုင္ေတြ အမ်ားႀကီးဆိုေတာ့ စိတ္ႀကိဳက္လက္ေဆာင္ ဝယ္လို႔ရတယ္ေလ။ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့ ဆင္ေျခာက္ေကာင္နဲ႔ ဆင္ကိုးေကာင္ ဖိနပ္ေတြ ဝယ္ျဖစ္လိုက္တယ္။ ေက်ာင္းသားဘဝက Fashion က်ခ်င္လို႔ ဖိနပ္ကို အနီႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္း အနက္ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္း တပ္ခိုင္းၿပီး ေအာ္ဒါမွာစီးခဲ့ၾကတာကို သတိရေနျပန္ေရာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းတစ္စု စထြင္ၿပီးစီးခဲ့ၾကတာ ေနာက္ပိုင္း ဆိုင္ေတြေပၚမွာေတာင္ တင္ၿပီးေရာင္းလာၾကတယ္။
ေန႔လယ္စာကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အႀကိဳက္ ရွမ္းစာကို ေရြးလိုက္တယ္။ ေက်ာင္းတက္တဲ့အခ်ိန္က သြားစားေနက် ဒါးတန္းေရခဲစက္နား၊ မူဆယ္၊ နန္႔ခမ္း ကားဂိတ္ေတြ ဘက္သြားၾကည့္လိုက္တယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ လမ္းေဘးမွာ ရွမ္းအဝစားဆိုင္ေတြမ်ားၿပီး အရမ္းစားေကာင္းတယ္။ ခုေတာ့ ရွမ္း Buffet ဆိုင္ေတြမ်ားပါတယ္။ ေရႊရွမ္း ဘူေဖးဆိုင္ကိုပဲ ေရြးလိုက္တယ္။ ဒီဆိုင္က Food & Decor on Travel ကို မႏၲေလးမွာ ႐ိုက္တုန္းက စားခဲ့ဖူးတဲ့ဆိုင္ေလးပါ။ ဟင္းေတြမ်ဳိးစံုေပါ့။ ဝက္သားမစားတဲ့သူေတြအတြက္ အဆင္ေျပေအာင္ ဇြန္းအျပာေရာင္ေတြက ဝက္သားဟင္းေတြျဖစ္ၿပီး အနက္ေရာင္ဇြန္းေတြက ဝက္သားမပါေၾကာင္း ဝန္ထမ္းအမ်ဳိးသမီးေလးက ရွင္းျပေပးပါတယ္။ ရွမ္းဟင္းေတြဆိုေတာ့ ငါးေခါင္းမွ်စ္ခ်ဥ္၊ ဝက္သားနဲ႔ မွ်စ္အခ်ဳိခ်က္၊ ရွမ္းပဲပုပ္ေၾကာ္၊ ဝက္ေခါက္ခ်က္၊ အအီေျပ ရွမ္းခရမ္းခ်ဥ္သီးသုပ္၊ ၾကာစြယ္ဟင္း၊ ကင္းမြန္ခ်ဥ္ စပ္ခ်ဥ္ခ်က္၊ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေၾကာ္ေတြကလည္း စံုေနတာပါပဲ။ ေဂၚရခါးၫႊန္႔၊ ခဝဲသီးေၾကာ္တို႔ကို စားျဖစ္တယ္။ အရင္တစ္ေခါက္က အႀကိဳက္ေတြ႕ခဲ့တဲ့ ေဂြးေတာက္နဲ႔ ဗယာေၾကာ္ခ်က္က ဒီေန႔ Buffet မွာ မေတြ႕ရပါဘူး။ ဝက္သားမႀကိဳက္သူေတြအတြက္ကေတာ့ ငါးဟင္း၊ ၾကက္မုန္ညႇင္း၊ ၾကက္အာလူး၊ ဘဲဥဟင္း ေတြနဲ႔ စံုေနပါတယ္။ ရွမ္းခရမ္းခ်ဥ္သီးေထာင္းေလး ကလည္း စပ္စပ္ေလးမို႔ အရမ္းစားေကာင္းပါတယ္။ ရွမ္းစာ စားၿပီးတာနဲ႔ ေခါပုပ္ကို သတိရျပန္ေရာ အဲဒါနဲ႔ မႏၲေလးေစ်းခ်ဳိဘက္ လွည့္ဝင္ၿပီး ေခါပုပ္ဝယ္လိုက္တယ္။ ရြာျပန္ေရာက္မွ ေၾကာ္စားဖို႔ပါ။ ေဆာင္းဝင္ခါစနဲ႔ ေဆာင္းတြင္းမွာ အေမက ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ေခါပုပ္အျမဲေၾကာ္ေကြၽးပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္မွာဆို ေခါပုပ္ေၾကာ္ကို ဆားနည္းနည္းျဖဴးၿပီး စားသလို ထန္းလ်က္ရည္နဲ႔လည္း တို႔စားပါတယ္။
မႏၲေလးေရာက္ေတာ့ အလြမ္းေျပေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို သတိရလို႔ Mandalay University ကိုလည္း သြားလည္လိုက္တယ္။ သတိရတယ္ သူငယ္ခ်င္းေတြေရ။ ညဘက္စာက်က္ရင္း ေက်ာင္းကင္တီးမွာ ရွမ္းေခါက္ဆြဲနဲ႔ ၿမီးေရွကို အဆာေျပ စားခဲ့ၾကတာေလ။ ေက်ာင္းေရွ႕က လမ္းမႀကီးကလည္း ေျပာင္းလဲသြားၿပီ။ Fashion Store ဆိုင္၊ အကင္ဆိုင္၊ မာလာဟင္းဆုိင္နဲ႔ ရွမ္းထမင္းဆိုင္ေတြနဲ႔ စည္းကားေနပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေခါက္လာမွ ဒီလမ္းမွာ လာစားဖို႔ မွတ္ထားလိုက္တယ္။
ညေနပိုင္းမွ ေရခ်ဳိးၿပီး ညစာထြက္စားဖို႔ အရင္စိတ္ကူးလိုက္ၿပီး တည္းခိုမဲ့ေနရာကို ေျခဦးလွည့္ လိုက္တယ္။ လမ္းမွာစဥ္းစားမိတာက မႏၲေလး RC တက္တုန္းက က်ိန္းက်ိန္းတို႔ ယိုဒယားဆိုင္ေတြမွာ စားတဲ့ ပန္းေသးရွမ္းေခါက္ဆြဲနဲ႔ ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲကို သတိရျပန္ေရာ၊ ပန္းေသးေခါက္ဆြဲ ဘယ္မွာေကာင္းသလဲဆိုတာ Hotel ေရာက္ မွ ေမးၾကည့္ရမယ္။ လမ္းမွာေတြးလာခဲ့တဲ့ ပန္းေသးေခါက္ဆြဲက ေခါင္းထဲမွာ မထြက္ေသးဘူး။ အခန္းရတာနဲ႔ ပန္းေသးေခါက္ဆြဲဆိုင္အေၾကာင္း ေမးၾကည့္လိုက္တယ္။ Reception ညီမေလးက ႐ိုစီဆိုတဲ့ဆိုင္မွာ စားဖို႔ေျပာပါတယ္။ လိပ္စာေလးပါ တစ္ခါထဲ ေရးေပးလိုက္တယ္။ ေက်းဇူးပါ ညီမ။
အခန္းမွာ အနားယူ၊ ေရခ်ဳိးၿပီးတာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ Mandalay Food Tour ကို ဆက္လိုက္ပါတယ္။ ညစာကိုေတာ့ ဘယ္ဆိုင္မွာစားမယ္လို႔ မဆံုးျဖတ္ေတာ့ဘဲ ၿမိဳ႕အႏွံ႔ ေလွ်ာက္ၾကည့္ၿပီး မႏၲေလးရဲ႕ ညအလွကို ခံစားလိုက္တယ္။ ေဆာင္းဝင္ေတာ့မဲ့အခ်ိန္ျဖစ္လို႔ အပူေလ်ာ့ၿပီး အေအးဓာတ္နည္းနည္းဝင္ေနေတာ့ မႏၲေလးမွာ ေနလို႔ေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္ေလးပါပဲ။ ေခတ္မွီစားေသာက္ဆိုင္ေတြက လမ္းတိုင္းမွာ ေတြ႕ရတယ္။ Cafe Tahi Buffet နဲ႔ Myanmar Buffet ဆိုင္ေတြကိုလည္း ေတြ႕ရတယ္။ သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္တဲ့ Myanmar Tea Shop လို႔ေခၚတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဆို အမ်ားႀကီးပဲ။ နံျပား၊ လက္ဘက္ရည္၊ ပလာတာ တင္မကေတာ့ဘဲ ေခါက္ဆြဲမ်ဳိးစံု၊ စမူဆာသုပ္နဲ႔ မုန္႔မ်ဳိးစံုေရာင္းတာကို ေတြ႕ရတယ္။ က်ဳံးေတာင္ဘက္လမ္းအတိုင္း အေရွ႕ဘက္ကို ဦးတည္လိုက္တယ္။ က်ဳံးေတာင့္ေရာက္တာနဲ႔ ညာဘက္ျခမ္းကို ခ်ဳိးဝင္လိုက္ပါတယ္။ ညဘက္ဆိုေတာ့ လမ္းနံပါတ္ေတြေတာင္ မၾကည့္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ႏွစ္လမ္း၊ သံုးလမ္းေလာက္မွာ ဖြင့္ထားတာ သိပ္ၿပီးမၾကာေသးေလာက္တဲ့ဆိုင္ကို ဝင္ဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ Menu ကို ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ထိုင္းနဲ႔ တ႐ုတ္အစားအစာေတြကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဝန္ထမ္း ညီေလးေျပာတဲ့ ဂ်ီသားအစပ္ေၾကာ္၊ ငါးေပါင္းနဲ႔ ဝက္စတူးမွာလိုက္တယ္။ ဂ်ီသားအစပ္ေၾကာ္ကေတာ့ ၾကြပ္ရြၿပီး စားေကာင္းသလို အရမ္းႏူးအိေနတဲ့ ဝက္စတူးကလည္း ကြၽန္ေတာ့္အႀကိဳက္၊ ငါးေပါင္းကလည္း အေကာင္းစားပဲငံျပာရည္ကို သံုးတဲ့အတြက္ အရမ္းအဆင္ေျပတဲ့အတြက္ မႏၲေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ Asia အစားအစာေလးက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ သာယာလို႔ ေနပါတယ္။ Hotel အျပန္လမ္းမွာ မနက္သြားမဲ့ လမ္းေၾကာင္းေလးကို စိတ္ကူးေလးနဲ႔ အစီအစဥ္ ဆြဲထားလိုက္တယ္။
မနက္စာကိုေတာ့ မႏၲေလးမွာ နာမည္ႀကီး ‘စိုးစိုးမုန္႔တီ’စားလိုက္တယ္။ ရန္ကုန္က တခ်ဳိ႕သူငယ္ခ်င္းေတြ နန္းႀကီးသုပ္ကို သိပ္ၿပီးမႀကိဳက္ၾကဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ မႏၲေလးနယ္သားဆိုေတာ့ မုန္႔တီဆို အရမ္းႀကိဳက္တယ္။ ျမစ္သားမွာဆိုရင္လည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္ကတည္းက စားလာတဲ့ ‘ေဒါလွေသာင္ မုန္႔တီ’ဆို အသည္းစြဲပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ရန္ကုန္က နန္းႀကီးသုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လံုးဝမႀကိဳက္ပါ။စိုးစိုးမုန္႔တီဆိုင္က ၾကက္ေျခေထာက္သုပ္ကလည္း ပဲပင္ေပါက္မ်ားမ်ားနဲ႔ အရမ္းစားလို႔ ေကာင္းပါ တယ္။ မုန္႔တီကလည္း ငါးဖယ္နဲ႔ ၾကက္သားလည္းပါေတာ့ စားလို႔ေကာင္းမွေကာင္းပါ။
မႏၲေလးေရာက္ရင္ မႏၲေလးေတာင္၊ ေရႊေက်ာင္းႀကီး၊ ေက်ာက္ေတာ္ႀကီး၊ ကုသိုလ္ေတာ္ဘုရားေတြကို ေရာက္ၾကေပမဲ့ ခုကြၽန္ေတာ္သြားတဲ့ ေရႊက်င္ေက်ာင္းကိုေတာ့ လူသိနည္းပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ Food & Decor Season 2 မွာ ထည့္ၿပီး ႐ိုက္ကူးခဲ့ပါတယ္။ ေရႊေက်ာင္းႀကီးလိုပဲ ျမန္မာ့ပန္းပုလက္ရာေတြ ေလ့လာမွတ္သားႏိုင္တဲ့ ေက်ာင္းျဖစ္ လို႔ မႏၲေလးေရာက္ရင္ သြားလည္သင့္ပါတယ္။ ေရႊက်င္ေက်ာင္းက မႏၲေလးေတာင္ေျခကေန ကုသိုလ္ေတာ္ဘုရားကိုျဖတ္ၿပီး ေတာင္ပတ္လမ္းအတိုင္းသြားပါ။ ၿပီးရင္ ဘယ္ဘက္အျခမ္းကို ဂ႐ုစိုက္ၾကည့္သြားရင္ ေရႊက်င္ေက်ာင္းမုဒ္ဦးကိုေတြ႕ရင္ အထဲကို ဝင္လိုက္တာနဲ႔ ေရႊက်င္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို ေတြ႕ရမွာပါ။
မႏၲေလးေက်ာင္းတက္စဥ္က ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ခဲ့တဲ့ ပန္းေသးေခါက္ဆြဲကို Hotel က ညီမေျပာျပလိုက္တဲ့ ႐ိုစီကေဖးနဲ႔ အေအးဆိုင္ဖက္ကို ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ရွာရတာ အရမ္းလြယ္ပါတယ္။ နာမည္ႀကီး ဒိုင္းမြန္းပလာဇာအနီးမွာ ရွိေနလို႔ပါ။ ရန္ကုန္မွာ ပန္းေသးေခါက္ဆြဲဆိုရင္ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ပါ။ မႏၲေလးမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းသားဘဝထဲက ပန္းေသးေခါက္ဆြဲဆိုင္ဝင္တဲ့ အခါ ဆန္ေခါက္ဆြဲလား၊ ဂ်ဳံေခါက္ဆြဲလား၊ ဆန္ျပားလားဆိုၿပီး ေမးပါတယ္။ ဆန္ေခါက္ဆြဲဆိုရင္ေတာင္ အရည္ေပ်ာ္လားလို႔ ထပ္ၿပီးေမးေလ့ရွိပါတယ္။ ႐ိုစီဆိုင္မွာ မ်ိဳးစံုေနေအာင္ ရပါတယ္။ အစပ္ႀကိဳက္ရင္ ငါးေပါင္းထုပ္ ေကာင္းတယ္ေျပာတဲ့အတြက္ ငါးေပါင္းထုပ္တစ္ပြဲနဲ႔ ဆန္ျပားတစ္ပြဲမွာ လိုက္ပါတယ္။ ငါးေပါင္းထုပ္ကို အရင္ျမည္းလိုက္ပါတယ္။ စပ္စပ္ေမႊးေမႊးေလးပါ။ ဖက္ဖယ္ရြက္၊ ပင္စိမ္းမ်ားမ်ားနဲ႔မို႔ ေမႊးႀကိဳင္ၿပီး စားလို႔အရမ္းေကာင္းပါတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ ဆန္ျပားကိုစားပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ အႀကိဳက္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ႐ိုစီမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ငါးေပါင္းထုပ္ကို ပိုၿပီးႀကိဳက္ပါတယ္။ ဒီငါးေပါင္းထုပ္က ကခ်င္ငါးေပါင္းထုပ္ ဟုတ္ မဟုတ္ ေမးၾကည့္ခ်င္ေပမဲ့ လူမ်ားလို႔ အလုပ္႐ႈပ္ေနတဲ့ဆိုင္ရွင္ကို အားနာလို႔ မေမးခဲ့ရပါဘူး။
မႏၲေလးကေနမျပန္ခင္ မျဖစ္မေနစားရမွာကေတာ့ ခုတေလာ အရမ္းေပၚျပဴလာျဖစ္ေနတဲ့ အိမ္ေတာ္ယာ ‘မလိုင္ေပါက္စီ’ပါ။ ေစ်းခ်ဳိနာရီစင္ကေန ေဂါဝိန္ဆိပ္ဆင္းတဲ့ လမ္းအတိုင္းသြားၿပီး ဘယ္ဘက္အျခမ္း သကၤန္းတိုက္ေတြရွိတဲ့ လမ္းထဲဝင္သြားရင္ အိမ္ေတာ္ယာဘုရား ေျမာက္မုဒ္ကိုေရာက္မွာပါ။ ဘုရားမုဒ္ဦးေရွ႕တည့္တည့္ လမ္းေထာင့္ေလးမွာပဲ နာမည္ေက်ာ္ မလိုင္ေပါက္စီဆိုင္ေလးကို ေတြ႕လိုက္ပါၿပီ။ စားေနတဲ့သူေတြ၊ ပါဆယ္ထုပ္တဲ့ သူေတြနဲ႔ စည္ကားေနပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း အိမ္အတြက္ ၁ဝ ပြဲ ပါဆယ္မွာ လိုက္ပါတယ္။ ပါဆယ္ထုပ္ေစာင့္ရင္း တစ္ပြဲစားမယ္လို႔ မွာလိုက္ပါတယ္။ ဗိုက္ျပည့္ေနေပမဲ့ ဒီေလာက္နာမည္ႀကီးေနေတာ့ မေအာင့္ႏိုင္လို႔ တစ္ပြဲစားပစ္ လိုက္တယ္။ စားေနရင္းေဘးက Food & Decor ပရိသတ္တစ္ေယာက္က ႏႈတ္ဆက္လို႔ စကားေျပာျဖစ္တယ္။ ေနာက္မွာ စားေနတဲ့သူေတြလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကို ႏႈတ္ဆက္ၾက ပါတယ္။ မလိုင္ေပါက္စီဆိုတာကေတာ့ မလိုင္၊ ေထာပတ္၊ အုန္းသီးဖတ္၊ ဖ႐ံုယို၊ သီဟိုဠ္ေစ့၊ စပ်စ္သီးေျခာက္၊ သၾကား၊ ႏို႔စိမ္း အဆာမပါတဲ့ ပလိန္းေပါက္စီ ၁ လံုးကို ပန္းကန္ထဲထည့္ၿပီး ႏြားႏို႔ပူပူ ေလးေလာင္းထည့္ပါတယ္။ ဘာနဲ႔သြားၿပီးဆင္လဲဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္က သၾကားေပါက္စီကို ႏြားႏို႔မလိုင္ေလာင္းထည့္ၿပီး စားတဲ့အရသာနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ႀကီးဆင္ပါတယ္။ တစ္ပြဲကို ၇ဝဝ က်ပ္ပါ ခင္ဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္မွာထားတဲ့ ပါဆယ္အဆင္သင့္ျဖစ္လို႔ ပိုက္ဆံရွင္းတဲ့အခါ ကြၽန္ေတာ္စားတဲ့ပြဲကို မယူလိုက္ပါ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အိမ္ေတာ္ယာမလိုင္ေပါက္စီ။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ မႏၲေလးခရီးစဥ္ကို မလိုင္ေပါက္စီနဲ႔ အဆံုးသတ္လိုက္ပါတယ္။
ၾကက္သြန္ဖူးသုပ္
ၾကက္သြန္စိုက္ပ်ဳိးတဲ့ ျမစ္သားနဲ႔ ေက်ာက္ဆည္ေဒသေတြမွာ သုပ္စားေလ့ရွိတဲ့ ရာသီစာတစ္မ်ိဳးပါ။ ျမဴရြက္ ေပါတဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီဆိုရင္လည္း ျမဴရြက္နဲ႔ေရာၿပီး သုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ၾကက္သြန္ဖူးသုပ္မွာ အခ်ဳိသုပ္နဲ႔ အခ်ဥ္သုပ္ ဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ဳိး ရွိပါတယ္။ အခ်ဥ္သုပ္မွာ သံပရာသီးကိုမသံုးဘဲ မန္က်ည္းမွည့္ရည္ကိုပဲ သံုးပါတယ္။ ၾကက္သြန္ဖူးေပၚခ်ိန္ေရာက္တာနဲ႔ အိမ္မွာသုပ္စားျဖစ္သလို မနက္ခင္းမွာ အိမ္ေရွ႕ၾကြလာတဲ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြကို ေလာင္းလွဴပါတယ္။ ႐ိုးရွင္းတဲ့ ၾကက္သြန္ဖူးသုပ္ေလးမွာ ပါဝင္တဲ့ ပါဝင္ပစၥည္းေတြကို ၾကည့္ရေအာင္။
► ပါဝင္ပစၥည္းမ်ား
♦ ၾကက္သြန္ဖူး – ၅ဝ ဖူး
♦ ေျမပဲေလွာ္ – စားပြဲဇြန္း ၃ ဇြန္း (ေၾကညက္ေအာင္ေထာင္းပါ)
♦ ၾကက္သြန္နီဥအေသး – ၃ လံုး (ပါးပါးလွီးထားပါ)
♦ ဆီ – စားပြဲဇြန္း ၄ ဇြန္း
♦ ဆား – လက္ဖက္ရည္ဇြန္း တစ္ဝက္
► ျပဳလုပ္နည္း
၁။ ၾကက္သြန္ၿမိတ္ကို လက္မအရြယ္ခန္႔ျဖတ္ၿပီး ေရေႏြးပြက္ပြက္ဆူတြင္ ႏူးေအာင္ျပဳတ္ပါ။ ရြာဓေလ့အရဆိုရင္ေတာ့ အရမ္းႏူးေနေအာင္ျပဳတ္ပါတယ္။ ၿပီးရင္ ဆယ္ယူၿပီး အေအးခံထားပါတယ္။ ၿပီးမွ လက္နဲ႔ဆုပ္ၿပီး အရည္ညႇစ္ထုပ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ၾကက္သြန္ဖူးကို ႏူး႐ံုသာ ျပဳတ္ပါတယ္။ ၿပီးရင္ ဆယ္ယူၿပီး ေရေအးမွာ ေရဇလံုထဲ ထည့္ပါတယ္။ ကိုင္လို႔ရတဲ့ အေနအထားမွာ ဆယ္ယူၿပီး လက္နဲ႔ဖြဖြေလးဆုပ္ၿပီး အရည္ညႇစ္ပါတယ္။ ၾကက္သြန္ဖူးပံုစံ မေပ်ာက္ေအာင္ပါ။ ၿပီးတာနဲ႔ အသုပ္နယ္မဲ့ ဇလံုထဲ ထည့္ထားလိုက္ပါတယ္။
၂။ ၿပီးတာနဲ့ ဆီခ်က္ ခ်က္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒယ္အိုးထဲဆီထည့္ ဆူပူတာနဲ႔ ပါးပါးလွီးထားတဲ့ ၾကက္သြန္ နီထည့္ၿပီး နီညိဳေရာင္သမ္းၿပီး ၾကြပ္ေနေအာင္ ေၾကာ္ပါ။ ၿပီးရင္ ၾကက္သြန္ေၾကာ္ကို ဆယ္ၿပီးထားပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရြာမွာေတာ့ ၾကက္သြန္နီေျခာက္က အိမ္တုိင္းနီးပါးရွိေတာ့ ၾကက္သြန္နီေျခာက္နဲ႔ပဲ ဆီခ်က္ လုပ္ပါတယ္။
၃။ ၿပီးရင္ ၾကက္သြန္ဖူးျပဳတ္ဇလံုထဲကို ေျမပဲေတာင္းဆီခ်က္၊ ေၾကာ္ထားတဲ့ ၾကက္သြန္နီေၾကာ္တစ္ဝက္နဲ႔ ဆား ထည့္ၿပီးနယ္ပါ။ ၿပီးရင္ ပန္းကန္ျပားထဲေျပာင္းထည့္ၿပီး ခ်န္ထားတဲ့ ၾကက္သြန္နီေၾကာ္တစ္ဝက္ကို ျဖဴးပါ။
(အခ်ဥ္သုပ္ သုပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၾကက္သြန္ဖူးျပဳတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ မန္က်ည္းမွည့္ရည္ထည့္ၿပီး ျပဳတ္ပါ)
♦ ျမင့္ဦးသာ ♦
